باوجوداين همه روايات كه فقط به شمارى از آنها اشاره شد، كسى به خود جرئت نمى‌دهد تا بگويد نيازى به بيعت نيست. علاوه‌بر آن، در روايات حتى مكان بيعت بين ركن و مقام مشخص شده است و در روايت اخير هم به گونه صريح ذكر شده كه بيعت براى خداست؛ يعنى بيعت با امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف به منزله بيعت با خداست؛ چون ايشان منصوب از طرف خداوند است و مردم با بيعت در حقيقت به ولايت حضرت از طرف خداوند اعتراف مى‌كنند و آمادگى خود را براى اعمال ولايت آن حضرت اعلام مى‌نمايند.

محتوا و مواد بيعت‌

الف) تعهّد بيعت‌كنندگان‌

حضرت على عليه السّلام محتواى بيعت را چنين بيان مى‌فرمايد:

1. يبايعون على أن لما يسرقوا؛ با او بيعت مى‌كنند كه هرگز دزدى نكنند؛

2. و لا يزنوا؛ زنا نكنند؛

3. و لا يسبّوا مسلما؛ مسلمانى را دشنام ندهند؛

4. و لا يقتلوا محرما؛ خون كسى را به ناحق نريزند؛

5. و لا يهتكوا حريما محرما؛ به آبروى كسى لطمه نزنند؛

6. و لا يهجموا منزلا؛ به خانه كسى هجوم نبرند؛

7. و لا يضربوا أحدا إلّا بالحق؛ كسى را به ناحق نزنند؛

8. و لا يكنزوا ذهبا و لا فضّة و لا برّا و لا طلا، نقره، گندم و جو ذخيره نكنند؛ شعيرا؛

9. و لا يأكلوا مال اليتيم؛ مال يتيم را نخورند؛

10. و لا يشهدا بما لا يعلمون؛ در مورد چيزى كه يقين ندارند گواهى ندهند؛

11. و لا يخربوا مسجدا؛ مسجدى را خراب نكنند؛

12. و لا يشربوا مسكرا؛ مشروب نخورند؛

13. و لا يلبسوا الخز و لا الحرير؛ حرير و خز نپوشند؛

14. و لا يتنطقوا بالذهب؛ در برابر سيم و زر سر فرود نياورند؛