پس ممكن است غيبت با بيعت رابطه معكوس داشته باشد، يعنى اگر بيعتى از طرف مردم صورت مى‌گرفت، نيازى به غيبت نمى‌بود. البته غيبت علاوه‌بر نبود پذيرش مردم، اسرار ديگرى هم ممكن است داشته باشد. ائمه پيشين نيز به دليل نبود بيعت مردم نتوانستند حكومت تشكيل دهند و حتى خيلى زود به شهادت رسيدند.

10. زمينه‌سازى شرايط ظهور

شرايط فراوانى براى ظهور بايد فراهم شود؛ زيرا ظهور مانند هرپديده‌اى، به زمينه مساعد براى بروز و نتيجه دادن نياز دارد و ظهور بدون آن شرايط اتفاق نمى‌افتد. بنابراين، عامل ديگرى غير از فراهم شدن شرايط و زمينه‌هاى ظهور موجب ظهور يا تسريع آن نمى‌تواند شود. آمادگى و پذيرش عمومى يكى از اين شرايط است. اگر رهبر و افراد فرمان‌بر وجود داشته باشند، اما توده مردم آنان را نپذيرند و حاكميتشان را قبول نكنند، قيام و حركت اثرى نخواهد داشت. بنابراين، شرط ظهور اين است كه مردم خواستار حكومت باشند، يعنى بايد جامعه در سطحى باشد كه اوامر امام را بپذيرد و در حقيقت، مردم به اين باور برسند كه غير از امام معصوم، كسى جهان امروز را نمى‌تواند نجات دهد. 31 آن‌گاه براى بيعت با حضرت آماده مى‌شوند. بنابراين، مى‌توان گفت حضرت حجت عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف تا مردم آماده بيعت نشوند، ظهور نخواهند كرد و اين بهترين دليل است كه حضرت حتما از مردم بيعت خواهند گرفت.

11. روايات‌

روايات بسيارى از پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و معصومان عليهم السّلام به دست ما رسيده كه بر بيعت مردم با حضرت تأكيد صريح دارند. حتى بيان شده كه حضرت از چه كسانى بيعت مى‌گيرد و چه تعهّدى به هم‌ديگر مى‌دهند. بنابراين، وجود همين روايات در كتاب‌هاى روايى، مهم‌ترين دليل به‌شمار مى‌رود كه به مواردى اشاره مى‌شود:

1. بيعت جبرئيل با حضرت‌

جبرئيل نخستين كسى است كه با امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف بيعت مى‌كند. امام باقر عليه السّلام مى‌گويد: