4. مبارزه با فساد و احياى اخلاق اسلامى‌

وجود انواع مفاسد اخلاقى، انحرافات و كژروى‌هاى عقيدتى، فرهنگى و اجتماعى، افزايش فساد سياسى و اقتصادى، كم‌فروغى اخلاق و معنويت، گسترش ظلم و بى‌عدالتى، افزايش شهوت‌رانى و هوس‌بازى و جهالت و دين‌گريزى از جمله نابسامانى‌هايى به‌شمار مى‌رود كه در جهان امروز انكارناپذير است. همه اين كاستى‌ها و كژى‌ها بر اثر تبليغات فريبنده شيطان‌صفتان، به تدريج رنگ ارزش و تمدن به خود گرفته است، به گونه‌اى كه ارزش‌هاى اسلامى و فضايل و محاسن اخلاقى به حاشيه رانده شده و جهان روزبه‌روز به سمت تباهى و فساد پيش مى‌رود و از كمال و سعادت واقعى و تكامل انسانى دور مى‌شود.

درحالى‌كه اين وضع درست در مقابل هدف آفرينش انسان است؛ چرا كه هدف آفرينش انسان رسيدن به كمال واقعى است و كمال و سعادت واقعى نيز در عبادت و عبوديت و حركت به سوى خدا و رسيدن به او محقق مى‌شود. قرآن كريم اين هدف را براى كاروان بشرى چنين ترسيم فرموده است:

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ؛ 56

و جنّ و انس را نيافريدم جز براى آن‌كه مرا بپرستند.

رسيدن به اين هدف مستلزم پرورش فضايل اخلاقى، سبقت به سوى نيكى‌ها و اعمال صالح و پرستش و عبادت و عدالت و تقواست. پيامبران و امامان نيز مردم را به سوى اين فضايل دعوت كرده‌اند. بنابر روايات، اصلاح مردم و تغيير بنيادين رفتارها و گفتارهاى غيراخلاقى آنها از مهم‌ترين اقدامات دولت مهدوى است.

در پرتو آموزه‌هاى روشن اسلام در نظام سياسى اسلام نيز به تربيت ايمانى و روحى و رشد و تعالى اخلاقى و معنوى افراد جامعه توجه خاص شده است. در فرهنگ اسلامى، فراهم كردن ابزارهاى لازم براى رسيدن به اين هدف و برطرف ساختن موانع آن برعهده دولت اسلامى است؛ چرا كه اين امر بر اثر بهبودى وضع اجتماع حاصل مى‌شود و محيط ناسالم و فاسد اجتماعى زمينه مساعدى براى رسيدن به كمالات و ارزش‌هاى عالى نيست. از سوى ديگر، باورها و اخلاق مردم تأثير مستقيمى در رفتار اجتماعى آنها دارد. براى نمونه، اعتقاد به توحيد يا شرك‌