نظريه‌هاى جديد، ملاك‌هاى نارساى مليت، قوميت، نژاد، زبان و امثال آن، در اين الگو جايى ندارد و برعكس با اين ملاك‌ها مبارزه مى‌شود.

هم‌چنين به كمك استدلال، با استمداد از راه‌بردهاى قرآنى و پيروى از سنت نبوى و سيره علوى و با كندوكاو در روايات درباره عصر ظهور، جامعيت، كفايت و سپهرى بودن هم‌گرايى در آموزه و دولت مهدوى تشريح مى‌گردد. مبانى هم‌گرايى در آموزه‌هاى اسلامى و مهدوى، به ايجاد امت واحد و حيات طيبه براى جامعه هم‌بسته و هم‌پيكر بشرى خواهد انجاميد و سپهر آفرينش را بر مبانى توحيدى متحد خواهد ساخت. اين مبانى عبارتند از:

1. توحيد، خدامحورى و محو شرك؛

2. تحقق وحدت و هم‌گرايى در پرتو حكومت امام معصوم؛

3. رسالت تحقق امت واحد و هم‌گرايى در سپهر جهان و آفرينش؛

4. دعوت؛

5. احيا و اقامه حق و دفع باطل محور هم‌گرايى؛

6. عدالت، مساوات‌طلبى و تبعيض‌ستيزى؛

7. امنيت، صلح و مودت فراگير؛

8. نفى مليت و قوميت‌مدارى؛

9. هم‌زيستى مسالمت‌آميز؛

10. كرامت‌محورى و بشردوستى؛

11. اخلاق و تربيت‌مدارى؛

12. جهاد و نفى هرگونه سلطه‌طلبى و تنها مشروع دانستن جنگ توحيدى؛

13. نفى سبيل و لزوم عزت‌مندى مسلمانان؛

14. وفاى به عهد و تعهدات.

هم‌چنين چون مسئله هم‌گرايى در قالب سياست خارجى و ديپلماسى كشورها نسبت به يك‌ديگر مطرح و موضوعيت مى‌يابد، اصول هم‌گرايى پيش‌گفته را بخش بسيار مهمى از سياست خارجى و ديپلماسى دولت مهدوى مى‌توان دانست.