همه عقود خود اعم از دايمى، موقت، معين و نامعين متعهد بوده كه از برجسته‌ترين موارد آن، التزام و پاى‌بندى حضرت به مفاد صلح‌نامه حديبيه را مى‌توان برشمرد كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم با ناگوارى تمام، به دليل احترام به اين پيمان، افراد تازه مسلمانى را كه از شكنجه و آزار قريش به سوى مدينه هجرت كرده بودند، بازمى‌گرداند 109 و حتى در چنين شرايط سخت و پرمضيقه‌اى از لزوم رعايت پيمان‌ها دست نمى‌كشيد و كارگزاران و فرستادگان خويش را نيز به رعايت اين التزام سفارش مى‌فرمود و در اين ميان، فرقى نمى‌گذارد كه طرف معاهده مسلمان، يا يهودى و يا نصرانى و يا كافر و معاند باشد. 110

با توجه به هم‌سانى سيره نبوى و علوى با سيره مهدوى و اين‌كه امام عصر عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف در حقيقت در پى احيا و اقامه كتاب و سنت خواهد بود، اصل وفاى به عهد و تعهدات نيز از مبادى و بنيان‌هاى سياست خارجى و آموزه هم‌گرايى دولت جهان‌شمول مهدوى به‌شمار مى‌رود. از سويى، با خدعه‌ورزان و پيمان‌شكنان به شدت مقابله خواهد شد و تثبيت سنت وفاى به عهد، باعث بقاى كامل معاهدات و در نتيجه، استحكام هم‌بستگى و هم‌گرايى كامل ملت‌هاى جهان در تحت رايت و لواى دولت مهدوى خواهد گرديد.

نتيجه‌

فقدان هم‌گرايى و هم‌بستگى ميان كشورهاى مختلف، از مهم‌ترين علل منازعات و بروز ناامنى و جنگ در عرصه‌هاى جهانى، بين‌المللى و منطقه‌اى به شمار مى‌رود. استمرار منازعات و خصومت‌ها و بى‌پايانى جنگ‌هاى فراگير، و بى‌ثباتى پيمان‌هاى هم‌گرايى، نشان از ناكامى تئورى‌ها، دولت‌ها، نهادها و سازمان‌هاى بين‌المللى در ايجاد هم‌گرايى و تفوق بر علل افتراقات جهانى و بين‌المللى دارد.

اين نوشتار، ضمن پرداختن به نظريه‌هاى كاركردگرايى و نوكاركردگرايى و نظريه كانتورى و اشپيگل درباره هم‌گرايى، ناكامى‌هاى اين نظريه‌ها و سازمان‌هاى بين‌المللى و منطقه‌اى را در تحقق هم‌گرايى در صحنه جهانى تبيين مى‌كند. آن‌گاه مبانى هم‌گرايى در آموزه مهدويت و دولت جهان‌شمول مهدوى تبيين مى‌شود و امتيازات آن بر تئورى‌هاى هم‌گرايى فعلى تشريح مى‌گردد. مفروض اين پژوهش،