حيات انسانى است، هم‌آهنگى دارد و به همين دليل، اسلام دين جامع و فراگيرى بوده و طرح نظام سياسى آن جهان‌شمول مى‌تواند گردد و امت واحد اسلامى را محقق سازد.

روى‌كرد جهان‌شمولانه و جهان‌وطنانه سياست خارجى نبوى، علاوه بر سيره عملى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم، مستندات قرآنى بسيارى دارد. از جمله، در تعاليم اسلامى از كره زمين، به «بيت» و خانه تعبير شده و انسان به‌طور مطلق از هرنژاد و رنگ و زبان و مليت و طبقه‌اى مالك اين خانه به حساب آمده است. در تفكر قرآنى، انسان، از هرنژاد و جنسيت و طبقه‌اى، نماينده و خليفه خداوند در زمين است:

وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلائِفَ الْأَرْضِ؛ 24

و اوست كسى كه شما را در زمين جانشين [يك‌ديگر] قرار داد.

اين مضمون دست‌كم در سه آيه ديگر در سوره‌هاى يونس (آيه‌هاى 14 و 73) و فاطر (آيه 39) آمده است كه رسالت كلى همه افراد را در اين زيست‌گاه زمين، تبيين مى‌كند. پيامبران و رسولان الهى نيز راه‌نمايانى براى همه انسان‌ها هستند و تعليم و تربيت و نظام‌بخشى به زيست فردى و گروهى انسان‌ها را برعهده دارند تا مديران جامعه بشرى در همه ابعاد باشند.

قرآن كريم در رسالت اولين رسولان الهى چنين گفته است:

وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً؛ 25

و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: «من در زمين جانشينى خواهم گماشت.»

و در خطاب به داوود پيامبر عليه السّلام چنين آمده است:

يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ؛ 26

اى داوود، ما تو را در زمين خليفه [و جانشين‌] گردانيديم.

اين آيات بيان‌گر آن است كه رسول حق و نماينده و مدير منصوب الهى، در كل پهنه زمين مأموريت مى‌يابد و نه در بخشى خاص يا نژادى ويژه. درباره پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلّم، اين رسالت جهانى و فراگير با صراحت بيشترى مطرح گرديده است: