3. مبانى هم‌گرايى در آموزه‌هاى اسلامى و مهدوى‌

مسئله هم‌گرايى در قالب سياست خارجى و ديپلماسى كشورها با يك‌ديگر مطرح و موضوعيت مى‌يابد؛ زيرا سياست خارجى عبارت از مجموعه خطمشى‌ها، تدابير، روش‌ها و انتخاب مواضعى است كه يك دولت در برخورد با امور و مسائل خارجى در چارچوب اهداف كلى حاكم بر نظام سياسى اعمال مى‌نمايد.

به عبارت ديگر، سياست خارجى بازتاب اهداف و سياست‌هاى يك دولت در صحنه روابط بين‌الملل و در ارتباط با ساير دولت‌ها، جوامع و سازمان‌هاى بين‌المللى، نهضت‌ها، افراد بيگانه و حوادث و اتفاقات جهانى است. 7

به باور برخى ديگر از صاحب‌نظران، «سياست خارجى عبارت است از خطمشى و روشى كه دولت در برخورد با امور و مسائل خارج از كشور و براى حفظ حاكميت و دفاع از موجوديت و منافع خود اتخاذ مى‌نمايد». 8

از سويى، وسيله اجراى اين سياست ديپلماسى است؛ زيرا سياست خارجى، خطمشى و برنامه رسيدن به هدف‌هاى داخلى و خارجى دولت را در عرصه بين‌المللى مشخص مى‌كند و ديپلماسى طريقه و شيوه اعمال خطمشى‌ها و برنامه‌هاى خارجى و كيفيت اجراى آنها را برعهده دارد. درواقع، ديپلماسى روشى براى حل‌وفصل مسائل درباره روابط خارجى دولت به وسيله گفت‌وگو يا هرروش مسالمت‌آميز ديگر است. هم‌چنين اصول و بنيادهاى نظرى و شيوه‌ها و راه‌كارهاى اجرايى، دو بخش اصلى سياست‌گذارى خارجى هركشورى را تشكيل مى‌دهد.

يكم. توحيد، خدامحورى و محو شرك‌

توحيد از مهم‌ترين مبانى سياست خارجى و نظريه هم‌گرايى دولت اسلامى و مهدوى است. اين اصل، محور اصلى ديپلماسى در اسلام را تشكيل مى‌دهد.

اعتقاد به يگانگى خدا زيربنا و اساس همه اديان آسمانى به خصوص اسلام بوده و تمام شئون آن اعم از عقايد و احكام و اخلاق بر آن استوار است. مبناى قرآن كريم دعوت به خداى يگانه است و تنها گناه ناآمرزيدنى را شرك به خدا برمى‌شمارد. 9