امام صادق در بيانى ديگر ابتدا سوگند ياد كرده كه ما جز بنده و برگزيده خدا نيستيم و استقلالى در دفع ضرر و جلب منعفت نداريم آن‌گاه كسانى را كه درباره آنها غلو مى‌كنند لعن كرد و فرمود اين‌ها با اين كارهاى خود نه تنها خدا را مى‌آزارند بلكه رسول خدا را در قبر و اميرالمومنين، فاطمه، امام حسن، امام حسين، امام سجاد، امام باقر را مى‌آزارند.[1] اگر كسى صفات خداوند را براى موجود ديگرى قائل شود غلو كرده است و به خداوند سبحان شرك ورزيده است، اما اگر اعتقاد بر اين باشد كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و يا اولياء الهى به اذن خداوند، كارى را فراتر از امور معمول و عادى انجام مى‌دهند و يا قدرت بر انجام آن را دارند اين شرك نيست و غلو در معرفى مقام‌شان نيست بلكه عين توحيد و سازگار با آيات قرآن مجيد و روايات متعدد است.

پرسش 6. آيا اين زيارت حاوى مطالبى غلوآميز نسبت به امامان معصوم عليهم السلام است و آيا ادبيات آن با ادبيات قرآن سازگار است؟

در پاسخ به اين سؤال بايد به چند نكته اشاره كرد:

اولًا، امامان معصوم عليه السلام خود از نخستين مبارزان با غاليان بوده‌اند و عالمان بزرگ شيعه نيز به پيروى از سنت حسنه امامان معصوم عليهما السلام، از غاليان دورى ورزيده و آنان را قدح و ذم مى‌كردند و ملعون مى‌شمرده‌اند.

[1] - بحارالانوار، ج 35، ص 289.« فواللَّه ما نحن الا عبيد الذى خلقنا و اصطفانا، مانقدر على ضر و لانفع ... ويلهم ما لهم لعنهم اللَّه لقد آذوا اللَّه و آذوا رسوله فى قبره و اميرالمومنين و فاطمه و الحسن و الحسين و على‌بن الحسين و محمد به على صلوات اللَّه عليهم ...».