پيروى كرده‌اند و [نيز] اين پيامبر و كسانى كه ايمان آورده‌اند.

اين‌روايات با بيان ويژگى‌هاى لازم براى رهبرى و ولايت بر مردم، بدون هيچ ابهامى بر آگاهى عميق و گسترده نسبت به فرامين الهى در امر حكومت تأكيد مى‌كنند كه مصداق آن عالمان دين و فقيهان مى‌باشند.

ه) مطابق نقل تحف العقول حسين بن على عليهما السّلام در ضمن خطبه‌اى طولانى راجع به امر به معروف و نهى از منكر خطاب به علما مى‌فرمايد:

... و أنتم أعظم الناس مصيبة لما غلبتم عليه من منازل العلماء لو كنتم تسعون، ذلك بأن مجارى الأمور و الأحكام على أيدي العلماء باللّه، الامناء على حلاله و حرامه، فأنتم المسلوبون تلك المنزلة و ما سلبتم ذلك إلّا بتفرقكم عن الحق و اختلافكم في السنة ...؛[1] مصيبت شما از مصيبت ديگران سهمگين‌تر است، زيرا منزلت و مرتبت دانشمندان را از شما بازگرفته‌اند. مجراى تحقق همه امور و احكام بايد به دست دانشمندان الهى باشد كه امين خدا بر حلال و حرام او مى‌باشند. اما اينك آن منزلت و مقام را از شما گرفته‌اند و اين امر جز به سبب پراكندگى شما از محور حق و اختلافتان در سنت نمى‌باشد ....

اين حديث طولانى دستور العملى براى همه مسلمانان و موعظه‌اى براى همه دين باوران در طول تاريخ است؛

نكته قابل توجه در اين‌روايت تعبير «مجاري الأمور و الأحكام على ايدي العلماء باللّه الأمناء على حلاله و حرامه» مى‌باشد. اين تعبير شئون مختلف افتا، قضاوت و زعامت سياسى را در بر مى‌گيرد و با توجه به اين‌كه جمع محلى به الف و لام دلالت بر استغراق مى‌كند، ولايت و زعامت در همه امور ثابت مى‌گردد؛ به عبارت ديگر، مشروعيت همه امور حكومتى و سياسى به دست عالمان دينى خواهد بود، چرا كه اصل ولايت فقيهان و اطلاق آن به خوبى از اين حديث استفاده مى‌گردد و دليل‌

[1] - حسين بن على حرانى، تحف العقول، ص 242.