گوشِ جان‌

از «چشم دل» سخن گفتيم و اين كه گاهى كور مى‌شود و روشن‌ترين حقيقت‌ها را نمى‌بيند.

از «گوش جان» هم مى‌توان سخن گفت و از شنوايى و ناشنوايى‌اش.

اين جا هم نكوهش قرآن از آنان كه گوش دارند و نمى‌شنوند، پابرجاست.

مثل آن جا كه از چشم‌داران نابينا بود.

گيرنده درونى‌

در اين جهان پهناور، صداها و نداهاى بسيارى پخش مى‌شود، با فركانس‌هاى متفاوت.

نداهايى هم وجود دارد، اما نه از جنس صوت و صدا، كه براى دريافت آنها گوشى ديگر لازم است به جز گوش سر.

هم دعوت‌هاى «رحمانى» وجود دارد، هم دعوت‌هاى «شيطانى»، تا انسان، شنونده و پاسخ‌گو و پذيراى كدام باشد!

در سخنان معصومين، بسيار از اين حقيقت سخن گفته شده است كه‌