بهارى شويم‌

مى‌خواهيم كمتر از گل و گياه و عقب‌تر از زمين و درخت نباشيم.

مى‌خواهيم خود را برويانيم، مى‌خواهيم دلمان بهارى شود، جوانه زنيم، رشد كنيم، ثمر دهيم و كمتر از «بهار» نباشيم.

ولى چگونه؟ ... بذرمان چيست؟ ريشه مان در كجاست؟ از كجا سيراب و تغذيه مى‌شويم؟

از كدام منبع، نور و حرارت مى‌گيريم؟ در كدام زمين و زمينه قرار گرفته‌ايم؟ باغمان و ميرابمان كيست؟

رويش و پژمردگى، شكفتن و خشك شدن و حيات و مرگمان چيست و ثمر وجودمان براى جامعه كدام است؟

اين‌ها سؤالات ساده و كم اهميتى نيست.

مى‌خواهيم مثل بهار، بروييم و شاداب شويم و سايه و ثمر داشته باشيم.

از طبيعت بايد درس بگيريم.

همان طور كه گاهى باغ و بوستان را خزان مى‌زند، ما هم ممكن است‌