* معارضه اصحاب ائمه با دستگاه خلافت‌

يكى ديگر از عناوين اين است؛ آن اصحاب ائمه كه تندى كردند در بين صحابه ائمه، كسانى مثل يحيى بن ام طويل هستند كه حركات تندى داشتند- و آشكارا بدگويى مى كردند. مثلًا يحيى بن ام طويل، داخل مسجد مدينه مى رفت، به مردم رو مى كرد و مى گفت: كَفَرْنا بِكُمْ وَ بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَهُ وَ الْبَغْضاء (63)، يحيى ابن ام طويل به مسجد مدينه مى رفت و حرف ابراهيم به كفار را به مسلمانان آن زمان مى گفت! يا در كناسه كوفه مى آمد، خطاب به شيعيان مى كرد و حرفهايى مى زد.

معلى ابن خنيس، وقتى مردم در ايام عيد براى نماز به صحراء مى رفتند، با لباس ژوليده و سر و روى ژوليده به بيابان مى آمد، بعد اشك مى ريخت، فرياد مى كشيد و مى گفت: اللهم ان هذا مقام اولياءك‌، اين چيزى كه اينها غصب كردند، جاى اولياء تو است- فرياد مى كشيد، علناً مى گفت- اين هم قابل تحقيق و بررسى است كه اينها چرا اين حركات تند را داشتند.

حالا ما مى بينيم متأسفانه معلى ابن خنيس را آن چنان بمباران تبليغاتى كردند- اين يار ديرين امام صادق و شهيد بين يدى ولى الله را- كه حضرت به خاطر او، با داود بن على قطع رابطه كردند و او را لعن مى كردند؛ و داود بن على به خاطر قتل معلى كشته شد، و حضرت فرمودند: معلى لاينال درجته الا بما نال من داود بن على‌. اين آدم را به عنوان اين كه راوى درست و حسابى نيست، متهمش كردند؛ و بنده دست همان خباثت بنى عباس را در اينگونه كارها مى بينم- كه چهره هاى برجسته تشيع را اين طور از دور خارج كنند- اين هم يك مسأله است كه قابل بحث است.