كه خود اين، آن مخالفين را بيشتر منكوب كرد. برخورد بين منصور و حضرت صادق، برخورد بسيار سختى است. بارها حضرت را تهديد كرد!

البته آن رواياتى هم كه دارد كه حضرت پيش منصور تذلل و كوچكى كردند، هيچ كدام درست نيست. بنده دنبال روايات رفتم؛ اصلًا اصلى و اساسى ندارد، غالباً به ربيع حاجب مى رسد. ربيع حاجب فاسق قطعى است؛ از نزديكان منصور است. يك عده هم ساده لوحانه گفتند كه ربيع شيعه بوده است! ربيع كجايش شيعه بود؟! دنبال زندگى ربى ابن يونس رفتين، يكى از آن افرادى است كه از خانزادى (خانه زادى) در دستگاه بنى عباس آمده و نوكرى آنها را كرده و حاجب منصور بوده و بعد هم خدمات فراوانى كرده است.

وقتى كه منصور مى مرد، اگر ربيع نبود، خلافت از دست خانواده منصور بيرون مى رفت، عموهايش بودند، اين بود كه وصيتنامه يى به نام مهدى پسر منصور جعل كرده، و مهدى را به خلافت رساند؛ بعد هم فضل ابن ربيع، پسر همين شخص است. نخير خانواه، خانواده يى هستند جزو وفاداران و مخلصين بنى عباس، هيچ ارادتى هم به اهل بيت نداشتند! و هر چه جعل كرده، براى خاطر اينكه حضرت را در سمعه‌ى آن روز محيط اسلامى، يك چنين آدمى وانمود كند كه بايد در مقابل خليفه تذلل كرد، تا ديگران تكليف خودشان را بدانند.

به هر حال، برخورد بين امام صادق و منصور خيلى تند است؛ تا به شهادت امام صادق منتهى مى شود- در سال 148- البته دنباله قضيه و زندگى امام موسى ابن جعفر، فوق العاده زندگى شور انگيزى است؛ كه به نظر بنده، اوج اين حركات مبارزه، مربوط به زمان موسى ابن جعفر است، و ما متأسفانه از زندگى موسى ابن جعفر، گزارش‌