وارد سازند، و آنان را بكلى از پاى درآورند، يا دست‌كم تضعيف كنند و در راه و كارشان ناموفق سازند. اين موضوع تجربه هميشگى تاريخ است. و ديگربار، در دوران ظهور بزرگ، اين واقعيت ناديده گرفته نمى‌شود، تا پاكسازى بزرگ و ريشه‌اى جامعه بشرى تحقق خارجى يابد، و از هرشكست و ناتوانى و سستى در امان ماند. از اينرو، امام منجى، در سراسر اندام جامعه بشرى سلولى فاسد بر جاى نمى‌گذارد، و هرخس و خاشاكى را از مسير انسان برمى‌دارد، و هرفسادى را در نطفه خفه مى‌كند، و هرستمى را از ريشه مى‌خشكاند. در همه جريانهاى فاسد و ضد انسانى، همه عاملان، زمينه‌سازان و دستياران آن جريانها را از دم تيغ مى‌گذراند.

امام باقر «ع»:

* يقوم القائم ... على العرب شديد، ليس شأنه إلّا السّيف ... و لا يأخذه فى اللّه لومة لائم.[1]

- (امام) قائم قيام مى‌كند ... بر اعراب سختگير است و راه (و روش) او شمشير (و به كارگيرى سلاح) است. و در راه اجراى (برنامه‌هاى) الهى از ملامت ملامتگرى بيم نمى‌كند.

تبليغات دشمنان داخلى و خارجى و بوق كرناها و تكفيرهاى داخلى و ارتجاعى در او هيچ اثرى نمى‌گذارد، و او را به مصلحت‌سنجى مجبور نمى‌سازد. اين روش ارزشمند، در عين دشواريهاى فراوانى كه همراه دارد، از جهتى كارها را آسان نيز مى‌كند، چون آنان كه انديشه رخنه كردن در صفوف نهضت و انقلاب جديد را در سر مى‌پرورانند و شيوه فتنه‌گرى را در پيش مى‌گيرند، هنگامى كه با قاطعيتى خلل‌ناپذير روبرو گشتند و راهى براى نيرنگ‌بازى و نفوذى‌گرى در پيش خود نديدند، دست از هر خطا و انحراف برمى‌دارند و از هرگونه حركتهاى مخفيانه و كارشكنيهاى پنهانى و

[1] -« غيبت نعمانى»/ 233.