حبّا، و عليك الّا متكّلا و معتمدا، و لظهورك الّا متوقّعا و منتظرا و لجهادى بين يديك مترقّبا ...[1]

- ... اگر روزگاران به درازا كشد و عمر طولانى شود، يقينم به تو افزون گردد، و دوستيم فزونى يابد، و بر تو (بيش از پيش) تكيه كنم و مدد بخواهم، و چشم به ظهورت دارم و منتظرم، و آماده جهاد در راه توام ...

گذشت روزگار و ديرپايى نظامهاى ستم بنياد و انبوهى حوادث و ويرانيها و سيطره ناكامى و سلطه شكستهاى پياپى و انقلابهاى نافرجام، منتظر راستين را از آينده مأيوس نخواهد ساخت، و در اصالت راه و كار خود ترديد نخواهد كرد، و در نيمه‌شب سرد و تاريك يلداى زندگى، ايمان به نيمروز گرم و روشن تابستان را در دل زنده و پويا نگاه خواهد داشت.

انتظار لحظه‌به‌لحظه‌

براى ظهور، وقت تعيين نشده است، و همواره وقوع آن را «امرى ناگهانى» توصيف كرده‌اند، و با واژه‌هاى «فجأة» و «بغتة» از آن سخن گفته‌اند، كه هردو به معناى وقوع ناگهانى و يكباره است.

امام رضا «ع»:

*- عن النبى «ص»: ... مثله مثل الساعة، الّتى لا يجلّيها لوقتها الّا هو- عزّ و جلّ-، لا يأتيكم الّا بغتة.[2]

- امام رضا «ع»، نقل از پيامبر اكرم «ص»: ... قيام امام موعود چون رسيدن قيامت است كه وقت آن را جز خداى كسى نداند، و فرا

[1] -« مفاتيح الجنان»/ 527.

[2] -« مكيال» 2/ 160.