است، ممكن است كسانى را دچار يأس و شكست كند، و شكيب از ايشان بستاند، و از كارآيى دين خدا و رهبرى الهى و آينده آن مأيوس سازد. اين يأس از منطق دين و آيين خرد بدور است. بايد از نفوذ چنين انديشه‌هايى در ذهن افراد و جامعه پيشگيرى كرد، و با تكيه به خدا و ايمان به حتميت وعده‌هاى الهى و اعتقاد به اصالت راه پيامبران و حقانيت تعاليم امامان معصوم «ع»، پايدارى را زنده نگاه داشت، و صبر پيشه كرد، و اميدها را به يأس بدل نساخت و پيروزى دين خدا و عزت حتمى مؤمنان و تحقق جامعه عدالت بنياد مهدوى را وعده‌هاى تخلف‌ناپذير دانست.

اجتماع شيعه، داراى چنين انتظارى است اگر شيعى‌مذهب است.[1]

امام صادق «ع»:

*- لمؤمن الطاق! يا ابن النعمان، و لا يكون العبد مؤمنا حتى تكون فيه ثلاث سنن: سنة من اللّه، و سنّة من رسول اللّه، و سنّة من الامام ... و امّا الّتى من الامام فالصبر فى البأساء و الضرّاء حتى ياتيه اللّه بالفرج.[2]

- اى پسر نعمان! انسان مؤمن نيست مگر اينكه سه خصلت را در خود پديد آورده باشد: خصلتى از خدا و خصلتى از پيامبر و خصلتى از امام ... آن خصلتى را كه از امام بايد در خود پديد آورد شكيبايى در دشواريها و مشكلات است، تا فرج و گشايش الهى برسد.

در دعاها، حالت انتظار منتظران راستين، چنين ترسيم شده است:

* ... فلو تطاولت الدهور، و تمادت الاعمار، لم ازدد فيك الّا يقينا، و لك الّا

[1] - بايد همه جامعه‌هاى اسلامى داراى چنين وضعى باشند نه تنها شيعه، زيرا مسئله مهدى« ع» و ظهور او امرى اسلامى است كه پيامبر اكرم« ص» خبر آن را داده است، و در دهها كتاب از كتب معتبر اهل سنت، در آن‌باره احاديثى مهم و فراوان رسيده است.

[2] -« تحف العقول»/ 229- 230.