بخش دوازدهم: رشد عقلى و تكامل علم‌

انسان، در بعد عقلى و رشد فرهنگى، سيرى طولانى داشته است. از آغاز دوره‌هايى را كه تاريخ نشان مى‌دهد، به كارهاى فرهنگى و علمى گرچه در سطحى پايين پرداخته است و تجربه‌هايى اندوخته و به دانشها و حقايقى دست يافته است. در ميان دست‌آوردهاى علمى كه نصيب انسان شده است، تعاليم انبيا و آموزگاران اصول وحى، مقامى بلند و ارزشمند دارد. يكى از اهداف اصلى و اصول رسالت پيامبران نشر دانايى و گسترش آگاهى در ميان جامعه انسانى است، دانايى و آگاهى در همه زمينه‌ها، از خودشناسى تا خداشناسى، و از ذره‌شناسى تا جهان‌شناسى. امام على «ع» در ترسيم اين بخش از اصول رسالتهاى الهى چنين مى‌فرمايد:

* ... فبعث فيهم رسله، و واتر إليهم أنبياءه، ليستأدوهم ميثاق فطرته، و يذكّروهم منسىّ نعمته، ... و يثيرو الهم دفائن العقول و يروهم الايات المقدّره:

من سقف فوقهم مرفوع، و مهاد تحتهم موضوع، و معايش تحييهم، و اجال تفنيهم، و اوصاب تهرمهم و احداث تتابع عليهم ...[1]

[1] -« نهج البلاغه»/ 33.