قرآن و بسيارى از احاديث را در دست دارند، باز در استنباط و استنتاج امور تازه پيدا و مسائل مستحدثه ناتوانند. و امام پاسخ به همه آن مسائل را با الهام از كتاب خدا و سنت پيامبر اكرم و احاديث پدران بزرگوارش، به جامعه بشرى عرضه مى‌كند، و همه را به شگفت مى‌افكند. و همه اينگونه تعاليم و شرح و تبينها از كتاب خدا را تازه و جديد مى‌بينند.

امام صادق «ع»:

* ... للقرآن تأويل يجرى كما يجرى الليل و النهار، و كما تجرى الشّمس و القمر، فاذا جاء تاويل شى‌ء منه وقع، فمنه ما قد جاء، و منه ما لم يجى‌ء.[1]

- ... قرآن را تأويلى است كه همچون گردش شب و روز و سير خورشيد و ماه، جريان دارد. و چون تأويل چيزى از آن بيايد واقع مى‌شود. بعضى از آن تأويلها آمده است و بعضى هنوز نيامده است.

اكنون آيا اين بخشهاى عظيم از حقايق قرآنى كه تاكنون تبيين نشده است، با رشد فكرى اجتماعات و مسائل تازه پيدا ارتباط دارد، به دست چه كسى بايد تبيين و تفسير شود؟ و اسرار و رموز ظاهر و باطن و باطنهاى پوشيده قرآنى چه وقت بايد آشكار گردد، چه كسى بايد مشكلات انبوه و گرانبار اجتماعات آن‌روز بشرى را از لابلاى آيات قرآن بيرون آورد؟ آرى، قرآن چنان تفسير و تبيين شود كه چون هرشب و روز جديد، تازه و نو باشد؟ به گونه‌اى تفسيرهاى مفسّر واقعى قرآن تازگى دارد كه قرآن نيز كتاب جديد و تازه شمرده مى‌شود، و آن معانى جديد موجب شگفتى همگان مى‌گردد، بويژه كسانى كه به تأويل و توجيه قرآن كريم و احاديث پرداختند، و يا بگونه‌اى مطالب مكاتب غربى و شرقى را در تفسير و توجيه مبانى قرآنى ملاك قرار دادند.

[1] -« غيبت نعمانى»/ 134؛« الحياة» 2/ 149.