عنصر سياست در احكام اسلام‌

نگاهى اجمالى بر احكام و قوانين اسلام و بسط آنها در همه شؤون جامعه، اعمّ از احكام عبادى و قوانين اقتصادى، حقوقى، اجتماعى و سياسى، ما را بر اين واقعيت آگاه مى‌سازد كه اين آيين آسمانى، تنها در احكام عبادى و دستورات اخلاقى خلاصه نمى‌شود؛ گرچه امروزه بسيارى از جوانان مسلمان و حتّى بزرگان آنان بر اين باور نادرست‌اند. اين عقيده غلط، از تبليغات زهرآگين گسترده و مستمرّ بيگانگان و مزدوران آنها، در طول تاريخ، در ميان مسلمانان ناشى شده است. آنان- دشمنان آگاه و مزدورانشان- بدين جهت به آتش تبليغ اين باور نادرست دامن زدند كه اسلام، اين آيين ستم و ستيز و عدل‌گستر، و حاميان و مرزبانان آن را در ديده جوانان و پژوهندگان علوم جديد حقير و پست جلوه دهند و ميان مسلمانان سنّتى از يك سو و دانشجويان و دانشگاهيان مسلمان از سوى ديگر اختلاف و دشمنى افكنند.

پافشارى آنان بر اين امر و وسعت تبليغاتشان كار را به جايى كشانده است كه رفع اين اتّهام و زدودن غبارهاى تيره آن را از اذهان جوانان، به سادگى و در فرصتى نه چندان طولانى، ممكن نيست. حال آنكه ابعاد سياسى و اجتماعى مربوط به اصلاح زندگى دنيوى، نه تنها در احكام حقوقى، سياسى، اجتماعى و اقتصادى اسلام ملحوظ است، بلكه حتّى احكام عبادى اسلام، كه همانا وظايف خاصّ بندگان خدا در قبال آفريدگارشان است، نيز عارى از عنصر سياست نيست.

به عنوان نمونه، در احكام صرفا عبادى، همچون نماز و حجّ، نيز وجوه سياسى و اجتماعى مربوط به زندگى دنيا لحاظ شده است، ولى متأسّفانه مسلمانان از اين‌گونه ابعاد و آثار ارزشمند عبادات غفلت ورزيده‌اند. حجّ، كه مراسم آن در مهبط وحى و مركز ظهور