در آن زمان، ما متوجه دليل اين امتياز و عنايت ويژه حضرت امام نسبت به آيت اللّه خامنه‌اى نبوديم ولى ديرى نپاييد كه با مرور زمان نمونه‌اى ديگر از آينده نگرى و ژرف انديشى امام نمودار شد.[1]

قلبى به وسعت عالم هستى‌

يك روز همراه شهيد حجّت الاسلام والسلمين سليمى كه از بيت امام براى تقويت روحيه و ديدار از رزمندگان اسلام به جبهه جنوب آمده بودند، صحبت از خصوصيات امام به ميان آمد. ايشان گفت:

چند روز پيش در محضر امام از جسارت‌ها و اهانت‌هاى شيخ على تهرانى در راديو بغداد مطالبى به عرض امام رسيد كه اين خبيث خيلى به شما جسارت مى‌كند.

صحبت ما كه تمام شد، آقا فرمودند:

اتفاقاً چند روز قبل من به ياد ايشان بودم و براى او دعا مى‌كردم. امام حتى نسبت به هدايت مخالفان و دشمنان تا اينقدر احساس دلسوزى مى‌كردند.[2]

[1] - حجّت الاسلام رحيميان: مجله پاسدار اسلام، شماره 214، ص 41

[2] - غلامعلى رجائى: برداشت‌هايى از سيره امام خمينى قدس سره، ج 2، ص 211