ايشان معتقد بودند كه تربيت فرزند از مرد بر
نمى آيد و اين كار دقيقا به زن بستگى دارد چون عاطفه زن بيشتر است و قوام خانواده
هم بايد بر اساس محبت و عاطفه باشد.[1]
مفاتيح امام هر چند ماه يك بار صحافى مىشد
امام به قدرى با مفاتيح مأنوس بودند كه هر چند ماه يك بار مفاتيح
ايشان پاره مىشد و ما به ناچار مفاتيحشان را صحافى مىكرديم و يا مجدداً براى
ايشان تهيه مىكرديم.[2]
غيبت نكنيد
خانم مىگفتند: يك شب بعد از نماز، آقا نشسته بودند و من هم در
خدمتشان بودم.
خدمتكارمان فاطمه خانم يك چايى آورد و جلوى ما گذاشت. يك خدمتكار
ديگر هم در گوشه اتاق مشغول جمع آورى بود. من عرض كردم به آقا كه اين فاطمه خانم
خيلى خدمتكار خوبى است. امام فرمودند:
غيبت نكنيد. من عرض كردم: آقا من كه غيبت نكردم. گفتم ايشان خوب
هستند.
فرمودند:
همين كه شما مىگوييد اين خوب است چون خدمتكار ديگر مىشنود به نظر
مىآيد كه شما مىخواهيد بگوييد او خوب نيست. و اين غيبت است.[3]