دست او كارهاى بزرگ برآيد و مادت شر و فساد و فتنه از روزگار دولت او منقطع گردد و دست اهل صلاح قوى شود و مفسد نماند و در اين جهان نيك‌نامى باشد و در آن جهان رستگارى و درجه بلند و ثواب بى‌شمار يابد و مردمان در عهد او بعلم آموختن رغبت بيشتر كنند.

الخبر

2- ابن عمر گويد رضى اللّه عنه كه «رسول عليه السلام گفت كه دادكنندگان را اندر بهشت سراها باشد از روشنايى عدل خويش با آن كسها[1] كه زيردست ايشان باشند.»

*** 3- و نيكوترين چيزى كه پادشاه را بايد دين درست است زيرا كه پادشاهى و دين همچون دو برادرند. هرگه كه در مملكت اضطرابى پديد آيد در دين نيز خلل آيد، بددينان و مفسدان پديد آيند. و هرگه كه كار دين با خلل باشد مملكت شوريده بود و مفسدان قوت گيرند و پادشاه را بى‌شكوه و رنجه‌دل دارند و بدعت آشكارا شود و خوارج زور آرند.

حكايت‌

4- سفيان ثورى گويد 22 «بهترين سلطانان آن است كه با اهل علم نشست و خاست كند و بدترين علما آن است كه با سلطان نشست‌وخاست كند.»

5- اردشير گويد 23[2] «هر سلطانى كه توانايى آن ندارد كه خاصگيان خويش را بصلاح بازآورد مى‌بايد دانست كه هرگز او عامه‌[3] و رعيت را بصلاح نتواند آورد.» و در اين معنى حق تعالى مى‌فرمايد «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ.»

[1] - از روشنايى با اهل خويش و با آن كسهاPA : بر از نور و ايشان و اهل ايشان‌C : از روشنائى عدل خويش با( زيردستان‌M )( آن كسهاT )TM

[2] - اردشير گويد .... نتواند ستدن( بند 6)-P

[3] - عامه‌A : عامل‌C