فصل بيست و هشتم اندر ترتيب بار دادن خاص و عام‌

1- بار دادن را ترتيبى بايد. اول خويشاوندان درآيند، پس از آن معروفان حشم، پس از آن ديگر اجناس مردمان. چون همه بيك جا درآيند ميان وضيع و شريف فرقى نباشد. و نشان بار آن باشد كه پرده بردارند و نشان آن‌كه راه نبود جز كسى را كه خوانند علامتش آن بود كه پرده فروگذارند تا بزرگان و سران سپاه كس بدرگاه فرستند و[1] بدين علامت بدانند كه بار هست امروز يا نه. اگر بخدمت بايد آمدن بيايند و اگر نبايد آمدن نيايند كه بر بزرگان و سران هيچ از آن سخت‌تر نباشد كه بدرگاه آيند و پادشاه را ناديده بازگردند. و چون بدفعات بيايند و پادشاه را نبينند بر پادشاه بدگمان شوند و بدسگاليدن آغازند. و از تنگ‌بارى پادشاه كارهاى مردمان فروبسته شود و مفسدان دلير گردند و احوالها پوشيده ماند و لشكر آزرده شوند و رعيّت در رنج افتند. و هيچ ترتيبى پادشاه را بهتر از فراخ‌بارى نيست. و چون بار دهند صاحب- طرفان و امرا و سادات و ايمه را كه درآيند و خدمت كنند شرط آن است كه چون پادشاه را بديدند ايشان و كسان ايشان جمله بازگردند]27 b[ و خاصگيان‌

[1] - وNC -:P