ظهور منجى، تحولات روزگار ما وضعيت متفاوتى را به وجود آورده است.

تحقق حكومت جهانى، براى انسان ماقبل عصر ارتباطات، به دليل گسترده نمايى جغرافيايى جهان در آن روزگار، بسيار شگرف و عجيب مى‌نمود. تعابير مختلفى كه در روايات و اخبار ملاحم در ويژگى‌هاى عصر ظهور حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف (نك: نعمانى، 1397 ق: 319؛ مجلسى، 1404 ق، ج 52، باب 27) آمده، مانند اين كه صداى آن حضرت را همه جهانيان در هنگام سخن مى‌شنوند يا سيماى مبارك وى را مى‌بينند و تعابير ديگر، همگى براى انسان‌هاى روزگار پيشين امرى شگفت و معجزه‌آسا مى‌نمود، در حالى كه پيشرفت‌هاى تكنولوژى ارتباطى فهم چنين وضعيتى را به طرق عادى براى ما ميسر ساخته است. در پرتو چنين تحولاتى، فهم ما از برخى از آموزه‌هاى دينى روشن‌تر شده و اينك با بصيرت بيشترى مى‌توانيم آموزه‌هاى دينى و جهانى خود را درك كنيم. پديده جهانى شدن نيز چنين زمينه‌اى را بيشتر فراهم سازد.

از اين‌رو، مسئله پيشاروى نوشتار حاضر اين است كه بين حكومت جهانى حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف و پديده جهانى شدن چه نسبتى وجود دارد؟ به تعبير ديگر، آيا ما در عصر جهانى شدن مى‌توانيم فراتر از باور دينى خود به ظهور منجى موعود، چگونگى تحقق آن را به راحتى درك كنيم؟

آن‌چه براى انسان‌هاى مؤمن پيشين صرفا يك باور دينى بود، مى‌تواند براى ما دست‌يافتنى بنمايد. مفهوم جهانى شدن يا مفاهيم ديگر نيز مى‌توانند براى ما زمينه درك بهتر و روشن‌ترى را از چگونگى تحقق حكومت جهانى موعود فراهم سازند.

شايد طرح چنين ادعايى در وضعيتى كه جهانى شدن خود در معرض چالش‌ها و انتقادهاى جدى است و مردمان بسيارى از كشورها به دليل تبعات منفى آن در تحميل و گسترش عرصه استعمارى صاحبان قدرت و سرمايه در ابعاد اقتصادى، فرهنگى و سياسى هر روز به اعتراض برمى‌خيزند، ابهاماتى را