2) گرايش فقه سياسى‌

به مجموعه مباحث فقهى كه به رفتار سياسى دولت‌ها و مردم مربوط است، «فقه سياسى» گويند.

از جمله نمايندگان اين علوم، مى‌توان به امام خمينى (ره) اشاره كرد.

ايشان، به عنوان نظريه‌پرداز و معمار نظام مقدس جمهورى اسلامى ايران، در زمينه‌ى نهادسازى و تبيين جهت‌گيرى‌ها و رويكردهاى سياسى، نظريه‌هاى فراوانى را ارائه كرده‌اند كه همگى آن‌ها از سرچشمه‌ى زلال اسلام ناب محمدى نشئت گرفته است. بدون ترديد، ارائه‌ى ديدگاه‌هاى سياسى آن حضرت، از جمله در باب سياسيت، مى‌تواند براى جوانانى كه در پى فهم دقيقى از سياست هستند راهگشا باشد.

امام خمينى (ره) سياست را به معنى راه بردن و هدايت افراد و جامعه به سوى هدف متعالى اسلام مى‌داند:

انسان يك بعد ندارد، جامعه هم يك بعد ندارد؛ انسان فقط يك حيوان نيست كه خوردن و خوراك همه‌ى شؤون او باشد؛ سياست‌اى صحيح اگر هم باشد، امت را در يك بعد هدايت مى‌كند و راه مى‌برد و آن بعد حيوانى است. اين سياست يك جزء ناقص است از سياستى كه در اسلام براى انبيا و اوليا ثابت است. آنها مى‌خواهند ملت را هدايت كنند، راه ببرند و همه‌ى مصالحى كه براى انسان متصور است براى جامعه نيز متصور است.[1] ايشان در جاى ديگر مى‌فرمايند:

[1] - امام خمينى( ره)، مورخه 3/ 10/ 59.