2) همان‌طور كه اشاره شد، تفاوت سياست اسلامى و سياست غربى، در جهت و هدف آن‌هاست. جهت و هدف سياست اسلامى ايجاد جهانى انسانى جهت اجراى عدالت اجتماعى است، به شيوه‌اى كه خداوند مقرر فرموده است؛ حال آنكه سياست غربى به دنبال هدفى به نام «قدرت»، آن هم از نوع قدرت زمينى، به عنوان عمده مقوله‌ى واقعى در صحنه‌ى سياست است.[1] بنابراين اگر بخواهم تعريف مشخصى از سياست ارائه دهيم، مى‌توان چنين گفت:

«سياست يعنى اتخاذ تدابيرى جهت اداره‌ى جامعه‌ى انسانى و هدايت آن به سوى تعالى».

جمع‌بندى‌

ما در اين فصل ابتدا لغت سياست را به معنى رياست، داورى، مصلحت، تدبير و ... در نظر گرفته، سپس آن را از ديدگاه اصطلاحى انديشمندان غربى به چهار دسته تقسيم نموديم كه عبارتند از:

الف) سياست به معنى مطالعه‌ى دولت‌

ب) سياست به معنى مطالعه‌ى حكومت‌

ج) سياست به معنى قدرت مطلق، اعمّ از حكومتى يا غير حكومتى‌

د) سياست به معنى رفتار

از نارسايى اين تعاريف به موارد زير مى‌توان اشاره كرد:

الف) هر كس تحت تأثير افكار، عقايد و ارزش‌هاى خود به تعريف سياست مى‌پردازد.

[1] - جهان بزرگى، احمد، اصول انديشه سياسى در اسلام و غرب؛ نجفى، موسى، تأملات سياسى در تاريخ تفكر اسلامى، جلد دوم، پژوهشگاه علوم انسانى و مطالعات فرهنگى، بى‌تا، ص 124.