باب اول در بيان كيفيت حفظ شريعت و معنى اجتهاد و تعيين شيخ الاسلام و نصب مفتيان و شرائط ايشان.

و اين باب مشتمل بر هفت فصل است:

فصل اول در معنى شريعت:

بدان ايدك اللّه تعالى كه شريعت محمد صلى اللّه عليه و سلّم عبارت از طريقه‌اى است كه حق تعالى وضع فرموده از جهت امت حضرت محمد رسول اللّه صلى اللّه عليه و سلّم كه خاتم پيغامبران است كه آن طريقه مشتمل است بر اصول و فروعى كه هركس كه بدان اصول اعتقاد نمايد و بدان فروع عمل كند اهل صراط مستقيم باشد، و از اصحاب نعيم مقيم گردد.

و او را به‌چند اعتبار چند لقب است. بدان اعتبار كه مردمان او را خاشع و خاضع شده‌اند او را دين گويند، زيراكه معنى دين خضوع است. و نيز شايد كه او را دين از آن جهت گويند كه مشتمل است بر سياست و تدبير صلاح نفس. و دين به معنى سياست آمده، چنانچه حضرت پيغامبر صلى اللّه عليه و سلم فرموده:

الكيّس من دان نفسه و عمل لما بعد الموت، يعنى عاقل كسى است كه سياست كند نفس خود را و عمل نمايد از براى پس مرگ. شايد كه او را دين از آن جهت گويند كه مشتمل بر حكم جزاست، و مدار شريعت بر جزاست، در اعمال و در معاد. و دين به معنى جزا بسيار وارد شده، همچنانكه حق تعالى مى‌فرمايد: