التوفيق.

فصل چهارم، در بيان سيرت ابو بكر صديق رضى اللّه تعالى عنه در جهاد با مرتدان:

بدان ايّدك اللّه تعالى كه اول كسى كه با مرتدان مقاتله كرد ابو بكر صدّيق رضى اللّه عنه بود زيرا كه در زمان حضرت پيغامبر صلى اللّه عليه و سلم چند نفرى كه مرتد شدند بعضى مقتول گشتند، همچو نفر عكل و عرينه كه راعى پيغامبر را كشتند و مرتد شدند، و حضرت پيغامبر صلى اللّه عليه و سلم از عقب ايشان كس فرستاد و آورد و بزجر و عقوبت ايشان را قتل كرد و عرض اسلام بر ايشان نكرد و سه روز موقوف نداشت. و عبد اللّه بن سعد بن ابىّ سرح كه مرتد شد روز فتح مكه او را امان نداد و حكم فرمود كه او را هر جا يابند بكشند، و عثمان رضى اللّه عنه او را درخواست كرد و او مسلمان شد. و هيچ طايفه‌اى كه ايشان را شوكتى باشد در زمان آن حضرت صلى اللّه عليه و سلم مرتد نشدند تا سيرت قتال با ايشان معلوم شدى.

و چون حضرت پيغامبر صلى اللّه عليه و سلم وفات فرمود اكثر عرب مرتد شدند، و ارتداد ايشان انواع بود: بعضى بواسطه منع زكات مرتد گشتند كه مى‌گفتند ما زكات بابو بكر نمى‌دهيم، زيرا كه صلات او سكن ما نيست همچو صلات پيغامبر صلى اللّه عليه و سلم، و باقى اركان اسلام را قبول مى‌كردند. و صحابه در عهد صدّيق رضى اللّه عنه اجماع كردند بر وجوب قتال با ايشان بعد از اختلاف. و صدّيق با ايشان قتال كرد و هر كه از ايشان عود باسلام كرد توبه او را قبول فرمود، و هركه بر ارتداد اصرار نمود بعد از قتال با اموال ايشان همان عمل نكرد كه با اموال حربيان. و بعضى ديگر از مرتدان آن بودند، كه متابعت جماعتى نمودند كه دعوى پيغامبرى مى‌كردند، همچو قوم مسيلمه كذّاب كه اهل يمامه‌اند، و اكثر ايشان باسلام درنيامده بودند و كافر اصلى بودند همچو قوم طليحة بن خويلد كه بنى اسدند، و همچو قوم سجاح كه زنى بود از موصل كه دعوى پيغامبرى كرد، و خالد بن وليد بامر صديق رضى اللّه عنه با ايشان مقاتله‌