اما منكرات حمامها، همچو صورتها كه بر در حمام باشد، و كشف عورت و نظر در او، و كشف دلّاك از عورت آن كس كه او را خدمت مى‌كند، و دست بردن به عورت از براى چرك گرفتن بى‌كيسه، و دست در شيب ازار او در بردن، و به رو افتادن پيش دلاك، اين همه حرام است، الّا افتادن به رو پيش دلاك كه آن مكروه است. و جايز نيست دست فروبردن در ظرفهاى نجس در آبهاى اندك، و غسل ازار و طاس نجس در حوض كه آب او اندك باشد. و اگر درحمام سنگ نرم باشد كه مردم برآن لغزند چون غافل گردند، واجب است محتسب را كه آن را بركند. و بازگذاشتن سدر و صابون كه مردمان را لغزاند بر زمين حمام منكر است، و منع اين منكرات بر محتسب واجب است. و اللّه اعلم.

اما منكرات ضيافت همچو فرش حرير نسبت با شافعى، و مجمره طلا و نقره، و استعمال گلاب از ظرفهاى طلا و نقره، و پرده‌هاى صورتگرى، و شنيدن اوتار و زنان كه غنا گويند، و جمع شدن زنان بر بامها از براى نظر كردن به مردان‌[1]، اين همه حرام است و منع او واجب است. و گاهى كه طعام حرام باشد، يا موضع ضيافت مغصوب باشد، منكر اشدّ و اغلظ است. و اگر آنجا كسى باشد كه جامه حرير پوشيده باشد يا انگشترى طلا در دست كرده باشد پس او فاسق است، با او نشستن جايز نيست الا به ضرورت. و اگر در ضيافت مبتدعى باشد كه در بدعت خود سخن گويد، جايز است حاضر شدن كسى را كه قادر باشد به ردّ بر او، و اگر[2] سخن نگويد، جايز است حاضر شدن به اظهار كراهت. و اگر آنجا كسى باشد كه مردمان را خنداند به سخنان مضحك از جنس فحش و دروغ جايز نيست حاضر شدن. و اگر خنداند نه به فحش و دروغ، جايز است اگر اندك باشد. و اگر آن را عادت گرفته باشد جايز نيست. و نيست از جمله منكرات اين سخن كه گويد امروز ترا صدبار طلب كردم و هزار بار اين سخن گفتم و آنچه مانند اين باشد. و اسراف در طعام و بنا و صرف مال به مطرب و نايحه منكر است، و واجب است منع از آن.

[1] -م. اضافه دارد: اگر در ميان مردان جوانى باشد كه خوف فتنه باشد.

[2] -م. اضافه دارد: و اگر قادر به رد او نباشد حاضر شدن جايز نيست و اگر مبتدع.