حقوق، حق خداست و در برابر او حقوق و تكاليفى داريم كه بايد انجام دهيم.

از سوى ديگر، تنها مسئله حقوق انسانها مطرح نيست بلكه حق و تكليف توأما بايد مطرح بشود، و بالاترين تكليفها را انسان در مقابل خدا دارد، حق ربوبيت تشريعى الهى بر انسانها اينست كه احكام او را در امور اجتماعى و سياسى بپذيرند. اگر كسى به خدا معتقد نيست ما الزامش نمى‌كنيم كه اسلام را بپذيرد، ولى ما كه مسلمانيم، حق داريم عقايدمان را در سياست كشورمان اعمال كنيم. قانون اساسى ما اين كار را كرده است و به اسلام احترام گذاشته است.

دموكراسى از منظر اسلام‌

پس دموكراسى در يك مفهومش صددرصد با اسلام موافق است در يك مفهومش كه همان مفهوم سوم است صددرصد با اسلام مخالف است. مفهوم ديگر آن با شرايط و قيودى پذيرفته شده است ولى بطور مطلق و بدون قيد و شرط قابل پذيرش نيست. اينكه ارزشهاى اسلامى و احكام اسلامى بايد رعايت شود و هيچ منبع قانونگذارى حق مخالفت با قوانين قطعى اسلام را ندارد يك اصل پذيرفته شده دينى است، لذا با حفظ اين اصل، ددموكراسى را ما قبول داريم اما اگر اين اصل پذيرفته نشود و معناى دموكراسى اين باشد كه تجاوز به حدود الهى و نسخ احكام الهى هم جايز است، قاطعانه آنرا رد مى‌كنيم. اما دموكراسى به عنوان شيوه‌اى براى رفع اختلافات تا جايى كه ارزشهاى اسلامى براى رفع اختلافات كافى باشد، آن مقدم‌