گوهر انسانيت در همه انسانها يكى است، بنابراين انسان درجه يك و دو نداريم ولى معنايش اينست كه همه انسانها در همه چيز حتى در شهروندى نسبت به يك كشور و استفاده از مزاياى حقوقى يك شهروند مساوى باشند. در تمام دنيا به عنوان يك اصل در حقوق بين الملل پذيرفته شده كه تابعيت شرايط و حقوق و مزاياى خاصى دارد، ممكن است كسى چند سال در يك كشور زندگى كند و منافعى براى آن كشور داشته باشد و به مردم آنجا هم خيلى خدمت بكند از وطن خودش هم مهاجرت كرده و از آنجا اعراض كرده باشد ولى هنوز تابع آن كشور نشده است و طبق قوانين و مقرراتى بايد به تابعيت آن كشور پذيرفته بشود و در عين حال ممكن است تابع درجه دوم باشد و همه مزاياى يك شهروند درجه اول را نداشته باشد و اين در تمام دنيا وجود دارد. همه انسانند و در انسانيت مساوى هستند اما حقوق شهروندان از لحاظ تابعيت يكسان نيست. تابعيت درجه يك و درجه دو داريم و اشتباه است اگر بگوييم چون همه انسانها در انسانيت شريك هستند پس ما تابع درجه يك و دو نداريم. انسان درجه يك و درجه دو نداريم، ولى شهروند درجه يك و دو مى‌توانيم داشته باشيم و اين چيزى است كه در اسلام هم پذيرفته شده است.

دولتهاى غربى، ديكتاتورى خودشان را به عنوان دموكراسى قلمداد مى‌كنند، تا اغراض پليد خودشان را تحقق بخشند و ما نبايد فريب اين ماسكهاى فريبنده را بخوريم. اين در واقع يك نوع ديكتاتورى است كه از داشتن حجاب مردم مسلمان در آن كشورها جلوگيرى مى‌كنند. با اينكه در متن اعلاميه حقوق بشر آمده كه دين‌