خيال خودشان پس از چند دهه كه نسل عوض شد و آن نسل انقلابى اسلامى رفتند و جاى آنها را جوانان ديگرى گرفتند كه با اصول انقلاب آشنا نبودند، آنها بتوانند اين دموكراسى به معناى جديد را بپذيرند. پس ما در واقع سه معناى دموكراسى داريم كه ارتباط با حكومت دارد. يكى دموكراسى به معنى دخالت مستقيم مردم در امور حكومتى كه در مدت كوتاهى در يكى از شهرهاى يونان اجرا شد و بعد هم منقرض شد. معناى دومش دخالت مردم در حكومت بوسيله انتخابات نمايندگان است و آن چيزى است كه در كشورهاى اسلامى حتى در كشور ما هم وجود دارد. معنى سوم دموكراسى اينست كه تمام شئون حكومت اعّم از قانونگذارى و اجرا از دين جدا باشد يعنى شرط دموكراتيك بودن، سكولار و لائيك بودن است.

رويكرد اسلام به معانى گوناگون دموكراسى‌

اگر كسى سئوال بكند كه اسلام كداميك از اين شيوه‌هاى حكومتى را مى‌پذيرد؟ در بعد قانونگذارى گفتيم كه اگر معناى دموكراسى در قانون‌گذارى اين است كه هر چه رأى اكثريت مردم (50% بعلاوه يكنفر) به آن تعلق گيرد بشود، قانون معتبر و رسمى و واجب الاتباع است و لو خلاف نص قرآن هم باشد، اسلام چنين دموكراسى را در قانونگذارى نمى‌پذيرد. اسلامى كه خودش قوانين صريحى درباره امور مختلف كشوردارى و اقتصاد، مديريت و ساير دستگاههاى كشور دارد، اجازه نمى‌دهد كه قانونى برخلاف نص و حكم قطعى قرآن رسميت پيدا بكند! اگر ما بخواهيم يك چنين‌