سياه پوست را انجام بدهد. از ديدگاه اسلامى اين طور نيست و تشبيه جامعه به اعضاى بدن كه ساختارهاى طبيعى متفاوتى دارند در اين حد صحيح نيست. ولى از طرف ديگر شباهتهايى بين جامعه و پيكره انسان وجود دارد كه براى فهميدن موقعيتهاى گروهها و افراد مى‌توان از آن تشبيه استفاده كرد. در بين جامعه‌شناسان جديد هم كسانى هستند و مى‌گويند جامعه نيز يك ارگانيزم است. و قشرها و گروههاى مختلف جامعه عينا ارگانهاى يك پيكر را تشكيل مى‌دهند و رابطه طبيعى مثل رابطه‌اى كه اندامهاى بدن با يكديگر دارند افراد را بهم پيوند مى‌دهد. بنظر مى‌رسد كه اين هم يك نظريه افراطى است. آيا رابطه افراد يك جامعه عينا مثل رابطه سلولهايى است كه بافت يك اندام را در يك پيكر واحد تشكيل مى‌دهند؟ يا نه چنين رابطه حقيقى بين سلولها و افراد جامعه نيست.

اثبات اينكه جامعه چنين ارتباطى دارد بسيار كار مشكلى است.

ولى بهر حال شباهتهاى بين جامعه و فرد وجود دارد كه از اين شباهتها مى‌شود براى شناختن موقعيتهاى اجتماعى استفاده كرد. آن شعر معروف سعدى كه مى‌گويد،

همان تشبيه است، همانطور كه اعضاى يك بدن با هم همكارى مى‌كنند، اعضاى جامعه هم بايد چنين باشند، اين تشبيه باعث ايجاد يك احساس عاطفى در انسان مى‌شود تا سعى كند رابطه‌اش را با افراد ديگر تقويت كرده و با آنها همدردى كند و همينطور از منافعى كه ممكن است از ديگران ببرد، محروم نماند. اين يك تشبيه معقول است و استفاده‌هاى زيادى هم از آن مى‌شود، ريشه‌اش هم روايتى‌