شاور صديقك فى الخفى المشكل‌

شستشويى كن و آنگه به خرابات در آى‌

صلاح من همه آنست كان تو راست صلاح‌

عاقل به كنار آب تا پل مى‌جست‌

عشق تو مرا كشد به سويت مهجور

غافل مشو كه مركب مردان مرد را

كه اى شب گرنه روز رستخيزى‌

گفتم كه در كنارت جان در كنار دارم‌

گر در ره عشق تو هزاران سنگ است‌

گداى كوى تو از هشت خلد مستغنيست‌

گر حكم شود كه مست گيرند

من همان دم كه وضو ساختم از چشمه عشق‌

مى‌خواستمت پيشكشى لايق خدمت‌

نرود مرغ سوى دانه فراز

نصيحتى ز پير طريقتم ياد است‌

نمود درد غم عشق تو مرا رنجور

نه سيرتى كه از او خاطرى بياسايد

وعده وصل چون نزديك شود

و لو كان فى العلم غير التقى شرف‌

هرچه هست از غمزه دلدوز اوست‌

هركه شيخش چنين گمره بود

همه‌جا خانه عشقست چه مسجد چه كنشت‌

يا رب به آفتاب حقيقت كه روى اوست‌