قارى نشانيده مشغول قرائت قرآن شدند. تا بعد از ظهر من در مسجد بودم غير از ديوانيان كسى در مجلس قرائت نمى‌رفت و من با رفقاى خود به مردم مى‌گفتيم: «اين مجلس از براى شاه فراهم شده و مردم هم بعضى شاه را لعنت مى‌نمودند.»

نيم ساعت از ظهر گذشته، با بعضى از رفقا برخاستيم برويم نهار بخوريم. هريك تعارفى مى‌كردند. من حضرات را در منزل خود بردم.

خادم من آبگوشتى فراهم كرده بود، فورا فرستادم مقدارى هم چلوكباب آوردند با دوستان نهار خورديم و بعد مشغول خوردن چايى شدند.

[طرح نقشه براى تشكيل انجمن خراسانى‌ها]

من گفتم: «اى برادران! مى‌دانيد امروز، روز خوردن و نشستن و تعطيل نيست، بايد كار كرد. شب گذشته من گمان مى‌كردم، امروز خبر فوت شاه مشهور شود. مردم هيجانى خواهند كرد و مجامع مشروطه‌طلبان داير خواهد شد. بدبختانه مى‌بينم هيچ خبرى و اثرى نيست.» گفتند: «چه بايد كرد؟»

گفتم: «اولا خبر فوت مرحوم حجة الاسلام را بايد مخفى داشت و بايد گفت تلگرافى از سيم انگليس رسيده كه الساعة وكلا در پارلمان نشسته‌اند و تمام شهر مسلّح با تفنگ، به اردوى دولتى در باغشاه مى‌خواهند حمله ببرند و مقدار بسيارى از اردو فرار كرده و مقدارى هم حمايت ملّت را دارند و مقدار كمى هم در اطراف باغشاه هستند.

وزرا و علما و اعيان و اشراف همه در مجلس حضور دارند و بعضى وكلا در تلگرافخانه با تبريز مخابره دارند. اردوى دولتى در تبريز هم فرار كرده، انجمن ايالتى در تبريز تشكيل شده، خوب است خراسانى‌ها هم در اين كار پيشقدم شوند اجتماع نمايند و انجمن خودشان را تشكيل نمايند.»

يكى از دوستان گفت: «اين راى شما بر صواب نيست، زيرا كه حكومت جلوگيرى خواهد كرد و باعث فتنه خواهد شد. چنانچه در شهر شعبان، شما ديديد كه با مردم چه كردند. بعضى را حبس نمودند و بعضى را چوب زدند و بعضى را تبعيد نمودند. حال هم‌