حال اگر صلاح بدانيد تمام به صورت مشروطه‌خواهان و به سيرت حرّيت‌طلبان در ظاهر از استبداد بد گوييد و از مستبد كناره جوييد.

داخل انجمن ايشان و محفل آنان گرديد و اظهار معالجه مرض نماييد و گفتگوى طبابت كنيد و به لسان ايشان بگوييد: نسخه معالجه اين مرض، تقويت پارلمان و مطالبه قانون اساسى است و به سختگيرى زياد، قوانين ديگر مطالبه نماييد. وكلاى ايشان را از كار جلوگيرى نماييد، زمان را بر ايشان تنگ و ايشان را با يكديگر به جنگ درآوريد.

حكام را معزول و بزرگان از علما را مخذول بخواهيد، شكايات به ولايات بفرستيد.

ما بين پدر و فرزندان و دولت و ملّت ايران منازعه اندازيد بلكه ملل و دول ديگر را [با] ايشان به مخاصمه افكنيد. تا دو نفر از رعاياى خارجه مقتول نگردد عمل شما در نزد مخرّبين مملكت مقبول نيفتد. و بيانات ديگر شد كه قلم از تحريرش عاجز و زبان از بيانش قاصر است.

غرض آنكه رأى بدين منوال تعلق گرفت. جنود ظلم و طغيان در مملكت ايران پراكنده شدند، لواى جور و عصيان برافراشتند، به وسوسه‌هاى عجيب و نيرنگهاى غريب به اغواى عوام پرداختند. مردم را به شورش تحريص و به مفسده ترغيب نمودند.

اين دزدان و خائنان با دوستان و پرستاران اين بيمار هم صورت شدند.

گاهى به عنوان عيادت آمده، فرزندان بيمار را شماتت مى‌كردند، كه طبيبان شما جاهل و پدر شما در معالجه كاهل است. اگر شفاى مريض مى‌خواهيد، بايد آنان را مقتول داريد.

زمانى از براى پرستارى به خدمتكارى مريض آمده، به جاى دوا سمّ جفا به كامش مى‌ريختند، تا آنكه مريض روزبه‌روز جانش عليل و قوايش تحليل رفت.

فرزندان از روى جهالت به يكديگر مخالفت نمودند. به سبب اختلاف كلمه در ميان ايشان توليد فتنه گرديد. عيّاران به خيال كيد و صيّادان درپى صيد شدند. پرستاران و طبيبان بيمار را به جان يكديگر انداختند و در خدمت پدر رفتند كه اين بيمار عليل از معالجه فرزندان خوار و ذليل شده، عن قريب تلف خواهد شد.