قهوه‌چى ترسيده بود و نمى‌گفت: مبادا من مميّز ماليات ديوان باشم و بر او عوارض تحميل نمايم. شخص غلام تلگرافخانه كه همراه بود به او از روى تشدّد گفتم:

«نايب! اين مرد را نگاهدار و از او تحقيق نما. بعد او را در گارى همراه ببر كه هم هندوانه به ما گران فروخته و هم اخبار به ما نمى‌گويد.»

آن غلام" مانند اجل معلّق" گريبان آن بيچاره را گرفت و به طرف گارى كشانيد. آن مرد از روى اضطراب وحشت نمود، من هم از روى صواب مرحمت نموده، مرخصش نمودم.

نزديكم آمد شرحى از حالات خود و قهوه‌خانه‌اش و مزارع اطراف بيان كرد به قسمى كه مرا رقت دست داد زيرا كه ماليات فراوان و ظلم بى‌پايان را متحمّل شده بودند.

بعد هندوانه خواست تقديم كند و بر معامله گذشته تخفيفى دهد، قبول نكردم بلكه وجهى به او دادم قدرى آب دهد وضو بسازم. بعد از اتمام وضو صبح شد.

نماز صبح را خوانده حركت كرديم‌

جمعه هفتم شعبان المعظم‌

- نيم ساعت به طلوع آفتاب به درّه سختى رسيديم كه ابتداى آن را سردرّه مى‌گفتند.

دره سخت خطرناكى داشت. از گارى همگى پياده شديم. غير از آن زن و سورچى، كسى در گارى نبود. پرتگاهى داشت، الحمد للّه گارى به سلامتى گذشت.

- يك ساعت [و] ربع از دسته‌[1] گذشته رسيديم به قشلاق‌[2].

اراضى آن نواحى را چلتوك كاشته بودند، نهر و آب زياد و راه بدى داشت. پياده شديم گارى به واسطه زيادى بار به سختى مى‌رفت. به نهر آبى رسيديم كه پل نداشت.

گارى در حين عبور در ميان آن نهر آب در گل فرو رفت به قسمى كه نزديك بود گارى‌

[1] - دسته: هنگام غروب آفتاب را دسته و اصطلاحا ساعت غروب كوك مى‌گفتند و 12 ساعت بعد را هم مانند غروب دسته مى‌گفتند. در عهد قاجاريه ساعت 12( صبح و غروب) را دسته مى‌گفتند.« فرهنگ معين»

[2] - اصل: غشلاق.( قشلاق-) گرمسار: قصبه مركز بخش گرمسار تابع شهرستان دماوند، نام قديم قشلاق.« لغت نامه»