منابع فراوان ديگر كه جزء سرمايه‌هاى ملّى محسوب مى‌شود، رسيدگى به بهداشت عمومى، رسيدگى به امر تعليم تربيت افراد جامعه و ... لزوم دستگاهى كه بتواند اين امور را عهده دار شود، ضرورى به نظر مى‌رسد و آن حكومت است كه با بهره‌گيرى از منابع ملّى توانايى انجام آنها را دارد.

3- 2) لزوم رفع اختلافات‌

انسانها وقتى در كنار هم زندگى مى‌كنند در روابط اجتماعى دچار اختلاف مى‌شوند. لازم است اين اختلافات حل و فصل و از گسترش بيشتر آن جلوگيرى شود تا به بحرانى بزرگ براى جامعه تبديل نگرد. در كنار آن بايد حل‌وفصل اختلافات بر اساس عدالت صورت گيرد تا افراد جامعه احساس آرامش كنند و با اجراى قانون، جامعه ثبات خود را حفظ نمايد. در اينجا احتياج به مرجعى احساس مى‌شود كه طرفين دعوا به آن رجوع كنند و آن را حَكَم قرار دهند تا به عدالت و بر اساس قوانين بين آنها حكم كند و حق را به صاحب حق برگرداند. اين كار نيز از عهده حكومت و بخشى از دستگاه حكومت، كه متصدى امر قضاوت است، برمى‌آيد.

4- 2) لزوم دفاع‌

جامعه انسانى گاهى از طرف بيگانگان مورد اغراض و نيّات سوء واقع مى‌شود و در هجوم آنان، كل يا قسمتى از جامعه نابود يا اشغال مى‌شود.

يكى از صفات جامعه مطلوب آن است كه هميشه توان و قدرت دفاع در برابر دشمنان بيگانه را داشته باشد و علاوه بر اينكه نظم و امنيّت را در درون خود حكمفرما مى‌كند، بكوشد تا با مجهز شدن به مسائل نظامى روز و آمادگى دفاعى، هيچ قدرتى چشم طمع به مرز و بوم او نكند. اين كار خود نياز به برنامه‌هايى دقيق دارد كه از عهده فرد و گروهى خاص بر نمى‌آيد و تنها حكومت است كه توانايى انجام آن را داراست.[1]

[1] - ر. ك. به: مصباح، حقوق و سياست در قرآن، ص 188.