2- 5) ترسيم سراى آخرت‌

يكى از مسائلى كه پيامبران الهى روى آن خيلى تكيه مى‌كردند مسأله معاد است و اينكه حيات انسان خلاصه و محصور در اين سراى دنيوى نمى‌باشد بلكه حياتى بالاتر و عظيم‌تر از حيات دنيوى در انتظار انسان است و سعادت و شقاوت در حيات اخروى بستگى به اعمال ما در دنيا دارد و لازم است انسان مراقب اعمال و رفتار خود باشد تا سعادت اخروى را به دست آورد.

«يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنسِ أَلَمْ يَأتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ ءَاياتى وَيُنْذِونَكُمْ لِقآءَ يَومِكُمْ ...؛ اى گروه جن و انس آيا براى (هدايت) شما از جنس خودتان پيامبرانى نيامدند تا آيات مرا بر شما بخوانند و شما را به ديدار اين روز هشدار دهند»[1]

در اين آيه معرّفى سراى آخرت از برنامه‌هاى پيامبران ذكر شده است.

اين هدف مختصّ به پيامبر خاصى نبوده بلكه هر پيامبرى چنين وظيفه‌اى را بر عهده داشته است.

در بعضى آيات متذكّر شدن معاد در خصوص پيامبرانى بيان شده است. براى مثال درباره حضرت نوح مى‌فرمايد:

«لَقَدْ ارْسَلْنا نُوحَا الى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُاللّه مالَكُمْ مِنْ الهٍ غَيْرُهُ انّى اخافُ عَلَيْكَمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظيمٍ؛ ما نوح را به سوى قومش فرستاديم او گفت: اى قوم، خدا را پرستش كنيد كه جز او معبودى نيست، من از عذاب روز عظيم بر شما بيمناكم.»[2]

يا از زبان حضرت موسى (ع) كه چگونه قومش را نسبت به معاد آگاه مى‌كرد:

«إِنَّ السّاعَةَ اتِيَةٌ اكادُ أُخْفيهَا لِتُجْزى كُلُّ نَفْسٍ بِما تَسْعَى؛ حتما قيامت خواهد رسيد ما آن را مخفى مى‌داريم تا هر كس در برابر سعى و كوشش خود، جزا داده شود»[3]

[1] - سوره انعام، آيه 130.

[2] - سوره اعراف، آيه 59.

[3] - سوره طه، آيه 15.