دشمنان انقلاب اسلامى و نظام مقدس جمهورى اسلامى، در دهه اول انقلاب، تمامى قدرت سخت افزارى خود را براى شكست انقلاب و ساقط كردن جمهورى اسلامى به صحنه آورده و به شكل‌هاى گوناگون از قبيل راه اندازى غائله‌هاى تجزيه طلبى در مناطق قوميتى، راه اندازى تروريسم داخلى، طراحى كودتاى نظامى و تجاوز نظامى در قالب جنگ تحميلى، تلاش كردند به اهداف خود برسند. ناكامى دشمنان در همه اين اقدامات، سبب گرديد آنان به اين جمع بندى برسند كه تا زمانى كه مردم ايران براساس باورها و اعتقادات دينى و اسلامى خود عمل نمايند، مدافع نظام اسلامى و ولايت فقيه بوده و هيچ قدرتى قادر به شكست جمهورى اسلامى و نظام ولايت فقيه نخواهد بود.

تفاوت بين قدرت سخت و نرم‌

قدرت سخت و نرم با يكديگر در ارتباط مى‌باشند زيرا هر دو، جنبه‌هايى از قابليت دستيابى به هدف، به‌وسيله تأثيرگذارى در رفتار ديگران مى‌باشند. تمايز بين آنها درماهيت رفتار و در غيرمحسوس بودن منابع مى‌باشد. قدرت فرماندهى (Command power)- توانايى تغيير آنچه ديگران انجام مى‌دهند- مى‌تواند بر توسل به زور يا تشويق متكى باشد. قدرت متقاعد كردن (co -optive power)- توانايى شكل‌دهى به آنچه ديگران مى‌خواهند- مى‌تواند بر جذابيت‌هاى فرهنگى يا ارزشى، و يا قابليت نفوذ و تغيير در چينش اولويت‌هاى سياسى در يك موضوع خاص به گونه‌اى كه اولويت‌هاى ديگران به دليل غيرواقعى به نظر رسيدن مورد توجه قرار نگيرد، متكى باشد. انواع رفتارها از صدور دستور تا متقاعد كردن به ترتيب در اين طيف قرار مى‌گيرند: