از سوى ديگر شاه و دربارش با مسافرتهاى پرخرج به داخل و خارج از كشور هزينه‌هاى سرسام‌آورى را به بودجه كشور تحميل مى‌كردند. در سال 1348 كه درآمد عمومى ايران حدود يك ميليارد دلار بوده است شاه دويست هزار دلار خرج يك مسافرت به آمريكا نمود. و با گران شدن نفت در دهه پنجاه، هزينه اين مسافرت‌ها به ده‌ها برابر افزايش يافت. به عنوان نمونه در يك سفر اشرف پهلوى به آمريكا در سال 1356، نيم ميليون دلار هزينه به بيت‌المال تحميل شد.[1] افزون بر اين شاه و درباريان او با دست و دل‌بازى بى‌حد حصر خود بيت‌المال را به كسانى مى‌بخشيدند كه هرگز سزاوار نبودند. از پادشاهان سرنگون شده افغانستان، يونان، آلبانى و بلغارستان وهمسرانشان گرفته‌[2] تا مقامات آمريكايى و اروپايى و بالآخره نديمه‌ها، معشوقه‌هاى شاه و درباريان و اين دست و دلبازيها زمانى است كه اكثر روستاهاى ايران از آب آشاميدنى بهداشتى و برق و راه محروم بودند و در حاشيه تهران حلبى‌آباد روئيده بود.

جشن‌هاى 2500 ساله شاهنشاهى كه بيش از سيصد ميليون دلار هزينه دربر داشت و با ولخرجى‌ها و اتلاف بى‌حد و حصر سرمايه‌هاى ملى كشورمان انجام شد، درحالى بود كه متجاوز از نيمى از جمعيت كشور در روستاها و حومه شهرهاى بزرگ در فقر و فلاكت و تنگدستى به سر مى‌بردند و در اكثر شهرها و روستاهاى كشور، اثرى ازوسايل اوليه و

[1]. همان.

[2]. اميراسدالله علم، گفت و گوهاى من با شاه، خاطرات محرمانه اميراسدالله علم، تهران: طرح نو، 1371، ص 770.