بايد بيشتر به سمت اسلامى شدن، مسلمان شدن و مؤمنانه و مسلمانانه زندگى كردن برويم، بايد به سمت زندگى علوى برويم. بايد روح زندگى علوى؛ يعنى عدالت، تقوا، پارسايى، پاكدامنى، بى‌پروايى در راه خدا و ميل و شوق به مجاهدت در راه خدا را در خودمان زنده كنيم؛ بايد به سمت اينها برويم؛ اين اساس كار ما است. در آن صورت، كارآمدى جمهورى اسلامى هم مضاعف خواهد شد؛ چون مشكل اساسى‌اى كه ممكن است براى نظام اسلامى پيش بيايد، كارآمدى در نگاه جهانى است؛ بگويند آيا توانستند اين كار را بكنند؟ توانستد آن كار را بكنند؟ اگر ما قدم به قدم تحوّل درونى خود را جدّى بگيريم و پيش ببريم و پايبندى خود را به ارزشها و اصول خود عملًا نشان دهيم، كارايى و توفيقات ما هم بيشتر خواهد شد. البته دشمنان نمى‌خواهند؛ جنجال و هياهو مى‌كنند؛ اهميتى هم ندارد.»[1]

در بخش اول از مباحث كارآمدى نظام اسلامى، كلياتى پيرامون ماهيت و عناصر كارآمدى نظام سياسى و سازوكارهاى تحقق آن در نظام اسلامى بيان گرديد. در اين قسمت تلاش مى‌شود به صورت عينى كارآمدى نظام اسلامى از رهگذر دستاوردهاى انقلاب اسلامى و نظام مقدس جمهورى اسلامى مورد بررسى و دقت نظر قرار گيرد. قبل از ورود به دستاوردها ابتدا لازم است اين پرسش مطرح شود كه؛ در ارزيابى كارآمدى انقلاب اسلامى از چه روشى مى‌توان استفاده كرد؟ مهمترين ملاك‌ها در ارزيابى آثار و دستاوردهاى انقلاب اسلامى كدامند؟

[1]. همشهرى، 7/ 6/ 1380، ش 2488.