هر اجتماعى مطلوب نيست، «واعتصموا بحبل اللّه» مطلوب است. «اقرأ بسم ربك‌» اسم ربّ همان ريسمانى است كه همه بايد به آن اعتصام كنيم. مردم را دعوت كنيد به وحدت، دعوت كنيد، به اين كه گروه گروه نشوند.[1]

ب. فتاوايى در پاسدارى از سنگر وحدت‌

1. اگر اوّل ماه ذيحجّه نزد علماى اهل سنّت ثابت شد و حكم كردند به اوّل ماه، بايد حجّاج شيعه از آن تبعيّت كنند و روزى را كه ساير مسلمين به عرفات مى‌روند، آنها نيز بروند و حجّ آنها صحيح است.

2. خارج شدن از مسجدالحرام يا مسجد مدينه به هنگام شروع نماز جماعت، جايز نيست و بر شيعيان واجب است كه با آنها نماز جماعت بخوانند.

3. لازم است برادران ايرانى و شيعيان ساير كشورها از اعمال جاهلانه كه موجب تفرّق صفوف مسلمين است، احتراز كنند و لازم است در جماعات اهل سنّت حاضر شوند و از انعقاد و تشكيل نماز جماعت در منازل و گذاشتن بلندگوهاى مخالف رويّه، اجتناب نمايند.

4. براى شركت در جماعات اهل سنّت، چنانچه براى تقيّه [كه يكى از مصاديق آن مى‌تواند پرهيز از اختلاف باشد] مطابق آنها وضو بگيرد و دست بسته نماز بخواند و پيشانى بر فرش بگذارد، نمازش صحيح است و اعاده ندارد.

5. در مسجدالحرام و مسجد رسول‌اللّه، مُهر گذاشتن و سجده كردن بر آن حرام است و نماز اشكال پيدا مى‌كند.

6. من تأكيد مى‌كنم كه اسلام تنها پناهگاه همه ماست و در زير پرچم پرافتخار آن، همه گروه‌ها به حقوق خود مى‌رسند. عوامل اجانب كه منافع خود را در خطر مى‌بينند براى تحريك برادران اهل سنّت [تلاش مى‌كنند]. شيعه و سُنّى در كنار هم و با هم برادرند و در حقوق، مساوى هستند و هر كس خلاف آن را تبليغ كند، دشمن ايران و اسلام است و برادران اهل سنّت بايد اين تبليغات ضداسلامى را در نطفه خفه كنند.[2]

7. يك دسته از مسلمانان، شيعه هستند و يك دسته از مسلمانان سنّى، ... اين‌ها دليل اختلاف نيست، ما نبايد با هم اختلاف و تضادّ داشته باشيم، ما همه با هم برادريم. برادران شيعه و سنّى بايد از هر اختلافى احتراز كنند.[3]

[1]. همان، ج 7، ص 239.

[2]. همان، ج 4، ص 200.

[3]. رساله نوين، ج 4، ص 203،« ما معترفيم كه اين دو برادر، شيعه و سنّى به واسطه دست‌هايى كه در كار بوده است چه از روى تقصير يا قصور، نتوانسته‌اند اتّحادى را كه مسلمين بايد در برابر كفّار و مشركين داشته باشند، ايجاد نمايند».( صحيفه نور، ج 17، ص 13)