درس چهارم: بزرگداشت حماسه عاشورا

الف. عاشورا

يكى از مسائلى كه حضرت امام قدس سره در وصيّت‌نامه تاريخى خود به آن عنايت دارند، زنده‌نگهدارى و گراميداشت حماسه عاشورا است. امام در وصيّت‌نامه خود مى‌نويسد:

و از آن جمله، مراسم عزادارى ائمّه اطهار و به‌ويژه سيّد مظلومان و سرور شهيدان، حضرت ابى‌عبداللّه الحسين صلوات وافر الهى و انبيا و ملائكةاللّه و صُلَحا بر روح بزرگ حماسى او باد هيچ‌گاه غفلت نكنند.[1]

حماسه تاريخ‌ساز كربلا در تاريخ پربار خود، حيات‌بخش، طاغوت شكن و فراهم‌آورِ زمينه شورش مظلومان عليه مستكبران بوده و هست. اهمّيّت دادن به عزادارى و ياد سرور شهيدان در كلام امام امّت، يادآور اهمّيّتى است كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله براى اين مسأله قائل شدند و از سيّدالشهدا به‌عنوان «زينت آسمان‌ها و زمين» و نيز «چراغ هدايت» و «كشتى نجات» ياد كردند. روزى «ابىّ بن كعب، در محضر رسول‌خدا صلى الله عليه و آله حضور داشت كه امام حسين عليه السلام وارد شد؛ پيامبر به او نگريست و فرمود «يا اباعبداللّه يا زين‌السموات و الأرضين» ابىّ بن كعب با تعجّب گفت: «اى پيامبر! آيا غير از تو كسى زينت آسمان‌ها و زمين است؟» پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله پاسخ داد: «اى ابىّ! سوگند به خدايى كه مرا مبعوث كرد، حسين عليه السلام در آسمان‌ها بزرگ‌تر است از زمين و بر سمت راست عرش نوشته شده است: الحسين ... مصباح هدىً و سفينة نجاة». و نيز فرمود: «الا و صلّى اللّه على الباكين على الحسين؛[2] آگاه باشيد كه درود خدا نثار عزاداران حسين عليه السلام است».

[1]. وصيت‌نامه، ص 5، سطر 23- 21.

[2]. سفينةالبحار، ج 1، ص 257، ماده« حسن».