برخى وظايف ديگر تعطيل شود و مورد توجّه نباشد. بنابراين همه آنچه كه امام معصوم به عنوان جانشين رسول‌خدا صلى الله عليه و آله بر عهده داشت بدون استثنا توسّط نايب او بايد جامه عمل بپوشد. مسئوليّت نايب امام در زمان غيبت در اين امور، مطلق است؛ زيرا چنانكه فقيه نامدار، صاحب جواهر گفته است منصب ولىّ فقيه همان منصب امام و دست او دست امام است.[1] و نيز گفته است: «يصيّره من الاولى الأمر الذين اوجب الله علينا طاعتهم».[2] پس ولايت فقيه يعنى تداوم عمل و سيره (نوع دوم) پيامبر و امام، توسّط نايب امام (فقيه جامع‌الشرايط). بر اين اساس امام راحل قدس سره چنين يادآورى مى‌كند:

فللفقيه العادل جميع ما للرسول والأئمة ممّا يرجع الى الحكومة و السيّاسة و لايعقل الفرق؛[3]

آنچه فقيه جامع‌الشرايط بايد به آنها بپردازد همان‌ها است كه براى رسول و امامان مقرّر بوده است و نمى‌توان پذيرفت كه فقيه در برخى مسائل حقّ نيابت داشته باشد و در برخى مسائل نداشته باشد.

ج. ولايت فقيه از نظر فقيهان نامدار

بينش «ولايت مطلقه فقيه» بينشى است سابقه‌دار و برخاسته از متن اعتقاد و انديشه دينى ما.

فقيه نامدار محقّق كركى، صاحب كتاب معروف‌ جامع‌المقاصد مى‌گويد:

همه فقيهان شيعه بر اين عقيده‌اند كه فقيه جامع‌الشرايط كه از او به «مجتهد در احكام شرعيه» تعبير مى‌شود، در دوران غيبت امام معصوم عليه السلام عنوان نيابت او را در همه امورى كه نيابت از آن صحيح است دارا است.[4] كسى كه به نظر تأمل و انصاف در احوال بسيارى از عالمان بزرگ پيشين ما بينديشد در مى‌يابد كه آنان داراى همين نگرش بوده‌اند.[5] فقيه كه داراى صفات ويژه‌اى است، از سوى امامان معصوم به منصب نيابت در هر آنچه كه نيابت در آن مدخليّت دارد، منصوب شده است.[6]

[1]. منصبه منصب الامام يده كيد الأمام.( جواهر الكلام، ج 22، ص 195)

[2]. همان، ج 15، ص 421.

[3]. امام خمينى، كتاب البيع، ج 2، ص 467.

[4]. محقّق كركى، رسائل، ج 1، ص 269 و 270( رسالة قاطعة فى تحقيق حلّ الخراج).

[5]. همان.

[6]. همان، ص 142 و 143.