مسأله 2- اگر حج نذرى را پيش از استطاعت انجام داد، چنانچه عدم استطاعت تنها راهى يا بدنى از نظر راه باشد و نه خودِ حج، ظاهراً از حجه‌الاسلام كافيست، حتى در زمينه‌اى هم كه نذر نكرده باشد چنانكه نظائرش گذشت، و مورد صحيحه رفاعه نيز اينجاست، و اگر استطاعت مالى يا بدنى براى خود حج نداشته و به حكم نذر رفت ظاهراً از حجه‌الاسلام كافى نيست، زيرا «من استطاع» توانائى واقعى است و نه وجب شرعى كه به نذر و مانندش آمده، چنانكه اگر حجرا با استطاعت به تأخير انداخت و غيرمستيطيع شد واجب است در هر صورت اگر محظور شرعى نداشته و امكان دارد انجامش دهد.

مسأله 3- اگر در حال عدم استطاعت، يا چه بهتر كه در حال استطاعت، نذر كند كه مثلًا روز عرفه را كربلا باشد، اگر مستطيع شد و يا مستطيع بود نذرش باطل و واجب است حجه‌الاسلام بجا آورد، زيرا مورد نذر چه دانسته و چه ندانسته لازمه‌اش ترك واجب است.

مسأله 4- اگر زنى كه حجه‌الاسلامش را انجام داده نذر حج كرده و سپس شوهر كند، اينجا اجازه يا رضايت شوهر لازم نيست و نمى‌تواند زن را از انجام نذرش مانع شود، كه نذرش پيش از ازدواج بوده، و حق الله پيش از حق الناس منعقد شده، و مردم هم اين زن را با همين حالت ازدواج كرده است، مگر آنكه از چنان نذرى آگاه نبوده كه اينجا دو واجب حق الله و حق الناس برخورد كرده و طبعاً حق الله مقدم است.

مسأله 5- اگر حج مورد نذرش وقت معينى ندارد واجب نيست در آن شتاب كند، بلكه مى‌تواند تا زمان استطاعت تأخير كند تا دو واجب را يك جا انجام دهد، مگر آنكه تأخير به حد اهمال رسد كه طبعاً اهمال در انجام واجب جائز