تأخير كند مگر اينكه آن را هم نتواند بعداً انجام دهد، و برحسب قدر متقين بعضى نصوص طواف نساءرا نيز در حج قرآن يا افراد مى‌تواند اختياراً جلو اندازد.

احصار و صدّ

آنجا كه از تكميل حج يا عمره يا به علت بيمارى يا جلوگيرى معذور باشيد.

در صورت امكان تكميل اعمال حج و عمره بناچار نمى‌توان پيش از آن از احرام بيرون رفت، زيرا چنان كه مستطيعان مأموريت دارند حج يا عمره را شروع كنند، محرم شوند و در جرگه حاجيان آيند، مأموريت اتمام آنها را نيز دارند كه: «وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَهَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْىُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَهٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَهٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَهِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ ...» (البقره: 196):

«حج و عمره را به پايان رسانيد هر سه قسم حج و هر دو قسم عمره را (و زمينه اين تكليف جائى است كه به يكى از آن دو شروع كرده‌ايد كه محرم شده‌ايد) پس اگر محصور شديد (نتوانستيد اعمالتان را به پايان رسانيد) پس آنچه ميسور باشد از هدى: قربانى و سرهاتان را متراشيد تا هدى به جايگاهش رسد پس هر كه از شما بيمار بود يا ناراحتى در سرش داشت پس فديه‌اى از روزه يا صدقه يا عبادتى، پس چون در امان شديد، هر كه با عمره به سوى حج تمتع گرفته پس آنچه ميسور است از هدى».