مسأله 19- در رمى جمرات جهت خاصى شرط نيست مى‌توانى از هر سمتى كه خواستى بزنى، فقط در جمره عقبه مستحب است پشت به قبله باشى ولى صحيح است كه رو به قبله هم بزنى گرچه بسيارى گمان دارند كه رو به قبله جزء جمره نيست و ساختمان جمره نيز روى همين گمان است ولى اصلى ندارد وبى‌شك جائز است كه رو به قبله كرده و رميش كنى.

قربانى:

از جبهه گلوله‌باران شيطان كه پيروزمندانه برگشتى، شيطان بزرگ را از پا درآورده يا كشتى، اكنون روانه قربانگاه شو، از نفى شيطان به اثبات رحمان رو كه توحيدت تكميل شود، و چنان كه نفيت عملى ايمانى بود، اثباتت نيز عملى ايمانى است، براى اثبات اين اثبات چه بهتر كه عزيزترين عزيزانت را تقديم كنى، هديه دهى كه «هدى» همان هديه الهى است، اكنون ابراهيم‌وار قربانى كن، ولى نه قربانى خودت يا عزيزانت كه مشروع نيست، مگر در حال دفاع و جهاد فى سبيل‌الله، ابراهيم هم كه مأمور به قربانى اسماعيل شد، خود آزمايشى بس عالى و سخت بود كه سرآمدِ خودكشى است نه! تو فقط خونى حلال و سودمند بريز كه هم رمز فداكارى براى «الله» است، و هم به سود «اهل الله» كه اين هديه دو جانبه: خدا مردمى است، معنايش خدائى و گوشتش مردمى است.

شتر يا گاو يا گوسفند، هر كدام را بتوانى، و چقدر نغز و پرمغز است و لبريز از معنى كه: پروردگارا! من در راه تو «فى سبيل‌الله» تا پاى خون آماده‌ام، اكنون كه نه خودكشى و نه فرزندكشى در شريعتت جائز نيست، اين قربانى نماينده‌ام كه: خودم قربانت عزيزانم بسته‌هايم و همه‌ام: آبرويم شغلم عقلم علمم و آنچه مرا «مَن» كرده و از تو جدايم ساخته، همه و همه قربان تو، و بالاخره هر كه و هر چه را از خودم هم بيشتر دوست دارم چون اسماعيل ابراهيم‌