اصل وقوف عرفات ركن است و ميان ظهر و مغربش واجب، و لازم است كه همه وقت را خواب يا بى‌هوش نباشد و دست كم اندكى بيدار و هشدار باشد والّا وقوفش باطل است، و نيابت‌بردار هم نيست، كه شناخت ديگرى جايگزين شناخت تو نيست و اكنون مسائلى چند:

مسأله 1- ماندن مقدارى بين ظهر و مغرب در عرفات ركن است با تركش حج باطل مى‌شود و اهميت اين ركن به اندازه‌اى است كه برحسب فرموده رسول‌الله (ص) «الحج عرفه»: حج عرفه است، و نيز آيه «و شاهد و مشهود» از جمله به عرفه تفسير شده.

ولى وقوف تمامى مدت ميان ظهر و مغرب واجب غيرركنى است، اگر بيش از اندكى كه صدق وقوف كند در عرفات نماند فقط ترك واجب كرده نه ترك ركن، كه اگر هم ترك اين واجب عمدى باشد حجش باطل نيست.

مسأله 2- برحسب چندى از احاديث صحيحه و صريحه كه كوچ كردن رسول الله (ص) را به عرفات گزارش مى‌دهد كه نماز ظهر و عصر را به يك اذان و دو اقامه در مسجد نمره خواندند و مردم را هم موعظه فرمودند و سپس سوى موقف عرفه كوچ كردند، چنان مى‌نمايد كه وقوف از اوّل ظهر واجب نيست، و حداقل پيمودن اين راه پس از وعظ و دو نماز يك ساعت است، ولى آيا كسى هم كه نمى‌خواهد اوّل وقت نمازش را بخواند مى‌تواند همين اندازه تأخير كند؟ ظاهراً جائز است گرچه خلاف احتياط مى‌باشد، و احاديثى هم كه اوّل وقت را اوّل ظهر مقرر كرده شايد ناظر به اين جهت است كه اصولًا از اوّل ظهر وقت وقوف است، كه اگر فقط قدرى از همان اوّل ظهر وقوف كرد ركن را انجام داده، ولى اگر تا يك ساعت بعد از ظهر هم تأخر كرد ترك واجب نكرده، خصوص اگر اين تأخير براى انجام دو نماز باشد، در هر صورت اين مقدار به حساب وقوف ركنى مى‌آيد