سعى در سه جا ركن است: عمره مفرده عمره تمتع حج تمتع و قرآن و افراد و همچون طواف در اين موارد يكسان است و تنها اختلافشان در وظيفه پس از سعى مى‌باشد، كه در عمره مفرده ميان حلق و تقصير مخيرى و سپس طواف نساء و نمازش، و در عمره تمتع فقط تقصير و ديگر هيچ، و در حج تمتع نه حلق و نه تقصير و سپس طواف نساء و نمازش.

تنها طواف حج و عمره است كه سعى دارد، نه طواف نساء كه بى‌سعى است، زيرا طوافش خود براى حليت زن و شوهر است و سعيش هم از پيش گذشته و ديگر سعى مجدد براى چه!

تنها چهار چيز در سعى واجب است كه: 1- هفت مرتبه گشتن 2- آغاز اصفا 3- و ختم به مروه 4- به نيت سعى براى حج يا عمره و اكنون مسائلى چند:

مسأله 1- آنچه از آيه و روايات سعى مى‌نمايد اين است كه حدّش ميان دو كوه صفا و مروه است، نه بر فراز اين دو كوه كه «أن يطوّف بهما» طواف كند بين آنها، نه «عليهما»: بر آنها، و در خبر است كه «السعى بين الصفا و المروه فريضه»: سعى ميان صفا و مروه واجبى است حتمى كه در قرآن آمدن، بنابراين بر دامنه يا روى اين دو كوه رفت هرگز واجب نيست، فقط در همان سطح صاف كه فعلًا طولش به اندازه دو نرده آهنين سوارها است كافى است كه از اوّل بلندى صفا و مروه كه ابتداى اين دو كوه آغاز كنى و واجب نيست كه روى بلندى روى، تا چه رسد كه پشت يا نوك پا را در آغاز و انجام هر دورى به سنگ آخرى كوه بچسبانى، و بايستى از محتاطين پرسيد آيا رسول اكرم (ص) نيز كه احياناً با شتر سعى مى‌كردند در هر بار از شتر پياده مى‌شدند تا به احتياط شما عمل كنند؟ يا شتر را وادار مى‌كردند از عقب يا جلو پاهايش را به منتهى إلهى اين دو كوه بچسباند؟ اختيار با شماست.